View source for ἐναίσιμος

{{LSJ1
|Full diacritics=ἐναίσιμος
|Medium diacritics=ἐναίσιμος
|Low diacritics=εναίσιμος
|Capitals=ΕΝΑΙΣΙΜΟΣ
|Transliteration A=enaísimos
|Transliteration B=enaisimos
|Transliteration C=enaisimos
|Beta Code=e)nai/simos
|Definition=ον, (αἶσα) Ep. Adj. (rare in Trag.) <span class="sense"><p>&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">A</span> <b class="b2">ominous, fateful</b>, <b class="b3">οὐδ' ἦλθον ἐναίσιμον</b> (as Adv.) <span class="bibl">Il.6.519</span>; ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυθήσασθαι <span class="bibl">Od.2.159</span>; <b class="b3">οὐδέ τε πάντες ἐναίσιμοι</b> [<b class="b3">ὄρνιθες</b>] ib.<span class="bibl">182</span>; esp. in good sense, <b class="b2">seasonable</b>, of omens, ἐ. σήματα φαίνων <span class="bibl">Il.2.353</span>: generally, <b class="b2">favourable, boding good</b>, λιγνὺν ἐναίσιμον ἀΐσσουσαν <span class="bibl">A.R.1.438</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">II</span> of persons, their thoughts, etc., <b class="b2">righteous</b>, ἀνὴρ ὃς ἐ. εἴη <span class="bibl">Od.10.383</span>; οἵ τινές εἰσιν ἐ. οἵ τ' ἀθέμιστοι <span class="bibl">17.363</span>; <b class="b3">ᾧ οὔτ' ἂρ φρένες εἰσὶν ἐ</b>. (of Achilles) <span class="bibl">Il.24.40</span>, cf. <span class="bibl">Od.18.220</span>; ἐμοὶ νόος ἐστὶν ἐ. <span class="bibl">5.190</span>; so τοῦτό γ' ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησεν <span class="bibl">2.123</span>, <span class="bibl">7.299</span>; <b class="b3">ἐ. τίει</b> [<b class="b3">βίον</b>] <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>775</span>(lyr.); <b class="b3">γῆρας γὰρ ἐ. ἄνδρατίθησιν</b> makes him <b class="b2">honoured</b>, <span class="bibl">Opp.<span class="title">H.</span>1.683</span>. </span><span class="sense">&nbsp;&nbsp;&nbsp;<span class="bld">2</span> of things, <b class="b2">fit, proper</b>, ἐ. δῶρα διδοῦναι ἀθανάτοις <span class="bibl">Il.24.425</span>, cf. <span class="bibl"><span class="title">h.Cer.</span>369</span>. Adv. <b class="b3">-μως</b> <b class="b2">fitly, becomingly</b>, αἰνεῖν <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span> 916</span>; μή νυν ὑπέρβαλλ', ἀλλ' ἐ. φέρε <span class="bibl">E.<span class="title">Alc.</span>1077</span>.</span>
}}
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0825.png Seite 825]] Schicksal verkündend, vorbedeutend; ὄρνιθες Od. 2, 181; σήματα, vom Blitz, Il. 2, 355; vom Seher, ἐναίσιμα μυθήσασθαι, das Schicksal eröffnende Worte, Od. 2, 159; ὄρνιθος [[ὄσσα]] Ap. Rh. 1, 1087; adverbialisch, ἐναίσιμον [[ἦλθον]] Il. 6, 519, zur rechten Zeit; vgl. Ap. Rh. 1, 438, dem Schicksale entsprechend, schicklich. Von Menschen, billig, gerecht, Od. 10, 383; Ggstz [[ἀθέμιστος]], 17, 363; [[νόος]], φρένες, 5, 190 Il. 24, 40; ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησε Od. 7, 299; ἐναίσιμα ἐργάζεσθαι 17, 321; [[βίος]] Aesch. Ag. 751; ἐναίσιμα δῶρα, gebührende, Il. 24, 425; [[γῆρας]] ἐναίσιμον ἄνδρα τίθησιν, ehrwürdig, Opp. H. 1, 683. – Adv., ἐναισίμως αἰνεῖν, geziemend, Aesch. Ag. 890; φέρειν Eur. Alc. 1077.
}}
{{ls
|lstext='''ἐναίσιμος''': -ον, (αἶσα) Ἐπ. ἐπίθ. (ἐν μετρίᾳ χρήσει παρὰ Τραγ.) φέρων οἰωνούς, προοιωνιστικός, προαναγγέλων τὸ πεπρωμένον, οὐδ’ ἦλθον ἐναίσιμον, ἐναισίμως, ὡς ἐπίρρ., Ἰλ. Ζ. 519· ὄρνιθας γνῶναι καὶ ἐναίσιμα μυθήσασθαι, προοιωνίσασθαι, τὰ μέλλοντα προειπεῖν, Ὀδ. Β. 159· [[οὐδέ]] τε πάντες ἐναίσιμοι ὄρνιθες [[αὐτόθι]] 182· ἰδίως ἐπὶ καλῆς σημασ., [[πρόσφορος]], [[ἁρμόδιος]], [[ἐπιτήδειος]], Λατ. opportunus, ἐπὶ οἰωνῶν, ἐναίσιμα σήματα φαίνων, εὐσύμβολα σημεῖα δεικνύων, Ἰλ. Β. 353· [[καθόλου]], [[αἴσιος]], [[εὐνοϊκός]], [[εὐμενής]], προσημαίνων ἀγαθόν, Λατ. faustus, Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 438. ΙΙ. ἐπὶ προσώπων, [[δίκαιος]], τὶς γάρ κεν [[ἀνήρ]], ὃς [[ἐναίσιμος]] εἴη Ὀδ. Ρ. 363· ᾧ οὔτ’ ἂρ φρένες εἰσὶν ἐναίσιμοι (περὶ τοῦ Ἀχιλλέως) Ἰλ. Ω. 40, πρβλ. Ὀδ. Σ. 220· ἐμοὶ [[νόος]] ἐστὶν [[ἐναίσιμος]] Ε. 190· οὕτω, τοῦτό γ’ ἐναίσιμον οὐκ ἐνόησεν Β. 123., Η. 299· ἐναίσιμον τίει βίον Αἰσχύλ. Ἀγ. 775· [[γῆρας]] γὰρ ἐναίσιμον ἄνδρα τίθησιν, καθιστᾷ αὐτὸν ἔντιμον, Ὀπ. Ἁλ. 1. 683. 2) ἐπὶ πραγμάτων, [[κατάλληλος]], ἁρμόζων, [[πρέπων]], ἐναίσιμα δῶρα διδοῦναι ἀθανάτοις Ἰλ. Ω. 425, πρβλ. Ὕμν. Ὁμ. εἰς Δήμ. 370. ― Ἐπίρρ. -ως, [[πρεπόντως]], [[προσηκόντως]], Αἰσχύλ. Ἀγ. 916, Εὐριπ. Ἄλκ. 1077.
}}
{{bailly
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> qui annonce l’avenir;<br /><b>2</b> de bon augure ; favorable, opportun ; <i>adv.</i> • ἐναίσιμον IL à propos;<br /><b>3</b> convenable, juste, honnête ; <i>en gén.</i> convenable, approprié.<br />'''Étymologie:''' [[ἐν]], [[αἶσα]].
}}
{{Autenrieth
|auten=fateful, favorable (opp. [[παραίσιος]]), Il. 2.353, Od. 2.182, 159; [[then]] [[proper]], [[seemly]], [[just]] (ἐν αἴσῃ, κατ' αἶσαν, κατὰ μοῖραν), [[ἀνήρ]], Il. 6.521; φρένες, Od. 18.220; [[δῶμα]], Il. 24.425; neut. [[sing]]. as adv., ἐναίσιμον [[ἐλθεῖν]], ‘[[opportunely]],’ Il. 6.519; predicative, Od. 2.122, Od. 7.299.
}}
{{Slater
|sltr=[[ἐναίσιμος]] ? <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> [[propitious]] Δαμαίνας πα[ῖ, ἐ]να[ισίμ]ῳ [[νῦν]] μοι ποδὶ στείχων ἁγέο Παρθ. 2. 66.
}}