γελᾷ δ' ὁ μωρός, κἄν τι μὴ γέλοιον ᾖ → the fool laughs even when there's nothing to laugh at
ἀκέστωρ (-ορος), ο, θηλ. ακεστορίς (Α)ο ακεστήρ.[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀκέομαι.ΠΑΡ. αρχ. ἀκεστορία.