μαινόλης: Difference between revisions
πενία μόνα τὰς τέχνας ἐγείρει → poverty alone promotes skilled work, necessity is the mother of invention, necessity is the mother of all invention, poverty is the mother of invention, out of necessity comes invention, out of necessity came invention, frugality is the mother of invention
(23) |
(5) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[μαινόλης]] και μαινόλας, ὁ, θηλ. [[μαινόλις]] (Α)<br /><b>1.</b> [[τρελός]], [[παράφρων]] («μαινόλα θυμῷ», Σαπφ.)<br /><b>2.</b> (για τον οίνο) αυτός που κάνει κάποιον μανιώδη<br /><b>3.</b> [[επίκληση]] του Διονύσου.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[μαίνομαι]] <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>όλης</i> (<b>[[πρβλ]].</b> αρμ. -<i>οl</i>), <b>[[πρβλ]].</b> <i>κοι</i>-<i>όλης</i>, [[φαινόλης]]. | |mltxt=[[μαινόλης]] και μαινόλας, ὁ, θηλ. [[μαινόλις]] (Α)<br /><b>1.</b> [[τρελός]], [[παράφρων]] («μαινόλα θυμῷ», Σαπφ.)<br /><b>2.</b> (για τον οίνο) αυτός που κάνει κάποιον μανιώδη<br /><b>3.</b> [[επίκληση]] του Διονύσου.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[μαίνομαι]] <span style="color: red;">+</span> [[επίθημα]] -<i>όλης</i> (<b>[[πρβλ]].</b> αρμ. -<i>οl</i>), <b>[[πρβλ]].</b> <i>κοι</i>-<i>όλης</i>, [[φαινόλης]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''μαινόλης:''' -ου, ὁ ([[μαίνομαι]]), αυτός που μαίνεται, που βρίσκεται σε [[παραλήρημα]], σε [[Σαπφώ]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 00:12, 31 December 2018
English (LSJ)
ου, ὁ,
A raving, frenzied, μαινόλᾳ θύμῳ Sapph.1.18; a name of Dionysus, Ph.1.351, Corn.ND30:—fem. μαινόλις, not found in gen., B.Scol.Oxy.11; διάνοιαν μαινόλιν A.Supp.109 (lyr.); ἀσέβεια μ. prob. cj. in E.Or.823 (lyr.). II Act., maddening, of wine, Plu.2.462b. (From μαίνομαι, as φαινόλης from φαίνομαι.)
Greek (Liddell-Scott)
μαινόλης: -ου, ὁ, μαινόμενος, παράφρων, τρελλός, μαινόλᾳ θυμῷ Σαπφὼ 1. 18· ὄνομα τοῦ Βάκχου, Κλήμ. Ἀλ. 11, πρβλ. 3· - θηλ. μαινόλις, μὴ ἀπαντῶν ἐν τῇ γεν. (ἔχομεν δὲ καὶ ἀνώμαλ. ὀνομ. πληθ. μαινόλεις παρὰ μεταγενεστέροις, Λοβεκ. Παραλ. 267), διάνοιαν μαινόλιν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 109· ἀσέβεια μ. Εὐρ. Ὀρ. 823. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ ἐπιφέρων μανίαν, ἐπὶ οἴνου, Πλούτ. 2. 462Α. (Ἐκ τοῦ μαίνομαι, ὡς τὸ φαινόλης ἐκ τοῦ φαίνομαι).
French (Bailly abrégé)
ου;
adj. m.
qui agite d’un transport furieux.
Étymologie: μαίνομαι.
Greek Monolingual
μαινόλης και μαινόλας, ὁ, θηλ. μαινόλις (Α)
1. τρελός, παράφρων («μαινόλα θυμῷ», Σαπφ.)
2. (για τον οίνο) αυτός που κάνει κάποιον μανιώδη
3. επίκληση του Διονύσου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μαίνομαι + επίθημα -όλης (πρβλ. αρμ. -οl), πρβλ. κοι-όλης, φαινόλης.
Greek Monotonic
μαινόλης: -ου, ὁ (μαίνομαι), αυτός που μαίνεται, που βρίσκεται σε παραλήρημα, σε Σαπφώ.
