πέρατος

German (Pape)

[Seite 563] am entgegengesetzten Ende, jenseitig. Gew. im fem. ἡ περάτη, sc. χώρα oder γῆ, das Land oder die Gegend, bes. die Himmelsgegend gegenüber, vorzugsweise der Morgen-, od. Abendhimmel, νύκτα μὲν ἐν περάτῃ δολιχὴν σχέθε, Od. 23, 243; περάτης εἰς οὔρεα γαίης, Ap. Rh. 2, 1090, u. an das homerische erinnernd ἠὼς ἐκ περάτης ἀνιοῦσα, 1, 1281; Schol. erkl. geradezu ἀνατολή u. führt noch an, daß Andere darunter τὸ ὑπὸ γῆν ἡμισφαίριον verstehen, wie es Arat. braucht, 499; bei Callim. Del.

Greek (Liddell-Scott)

πέρᾰτος: -η, -ον, (πέρα) ὁ ἀπέναντι κείμενος· -ὡς οὐσιαστ. περάτη (ἐξυπ. χώρα), ἡ ἀπέναντι κειμένη, μάλιστα ἐπὶ τῆς δύσεως κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν ἀνατολήν, Ἠώς, Ὀδ. Ψ. 243 (ἔνθα ἴδε Εὐστ.), Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 1281· ἀλλὰ καὶ τἀνάπαλιν, ἡ περάτη, ἡ ἀνατολή, Καλλ. εἰς Δῆλ. 169· παρ’ Ἀράτ. 499, τὸ κατώτερον (ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ ἀνώτερον) ἡμισφαίριον.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
situé tout au bout, à l’extrémité du monde ; particul. ἡ περάτη (γῆ) bout du monde, extrémité de l’horizon vers le couchant.
Étymologie: πέρα.

Greek Monotonic

πέρᾰτος: -η, -ον (πέρα), στην απέναντι πλευρά· ως ουσ. περάτη (ενν. χώρα), η απέναντι χώρα ή επικράτεια, ιδίως λέγεται για τη δυτική αντίθ. προς την ανατολική, ἐν περάτῃ, σε Ομήρ. Οδ.