ὑπατικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A of or for a consul, consular, ἀρχή Str.17.3.25, D.S.20.91; δύναμις Plu.Cam.1, etc.    II of consular rank, Lat.consularis, ἄνδρες Str.l.c., Plu.Sert. 27; ὁ ὑ. D.H.6.96, Luc.Salt.83; ὑπατικὸς ἐπὶ τῶν ναῶν consularis aedium sacrarum, IG14.1045; c. gen., ὑ. τῶν ἱερῶν ναῶν ib.993.

German (Pape)

[Seite 1184] 1) vom Consul, zum Consul gehörig; Plut. Cam. 1; Luc. u. A. – 2) der Consul gewesen ist, consularis, Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπᾰτικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἀρμόζων εἰς ὕπατον, ἀρχὴ Διόδ. 20. 91, πρβλ. Πλουτ. Κάμιλλ. 1, κλπ. ΙΙ. ὁ ἔχων θέσιν ἢ ἀξίωμα ὑπατικόν, Λατ. consularis, ἀνὴρ ὑπατικὸς Πλουτ. Σερτώρ. 27· ὁ ὑπατικὸς Διόν. Ἁλ. 6. 96. Λουκ., κλπ.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
1 de consul, de consulat, consulaire;
2 de rang consulaire.
Étymologie: ὕπατος.

Greek Monolingual

-ή, -ό / ὑπατικός, -ή, -όν, ΝΜΑ ὕπατος (II)]
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον ύπατο («ὑπατικὰς ἀρχαιρεσίας», Πλούτ.)
αρχ.
(για πρόσ.) αυτός που είχε διατελέσει ύπατος («τῶν ὑπατικῶν εἷς», Διον. Αλ.).

Greek Monotonic

ὑπᾰτικός: -ή, -όν, αυτός που έχει υπατικό αξίωμα, βαθμό, Λατ. consularis, σε Πλούτ.