Clotho

English > Greek (Woodhouse)

Κλωθώ, -οῦς, ἡ.

Latin > English (Lewis & Short)

Clōthō: (apparently used only in nom. and acc.), = Κλωθώ,
I the spinner, among the three Parcœ, Ov. F. 6, 757; id. Ib. 241; Juv. 9, 135: ferrea, Stat. Th. 3, 556.—
II Trop. = vita, life: longa, Sil. 5, 404.

Latin > French (Gaffiot 2016)

Clōthō,¹³ ūs, f. (Κλωθώ), l’une des trois Parques : Sil. 5, 404.

Latin > German (Georges)

Clōthō (Clōtō), ūs, f. (Κλωθώ), die Spinnende, eine der Parzen, die den Lebensfaden spinnt, Ov. fast. 6, 757. Ov. Ib. 242. Stat. Theb. 3, 556: neben Lachesis, Iuven. 9, 135. Bormann Uned. Inschrn. no. 10, 5. p. 9 (wo Cloto): neben Lachesis u. Atropos, Hygin. fab. in. Apul. de mund. 38. Mythogr. Lat. 1, 110. Eulog. in Cic. somn. Scip. p. 403, 13 B. Epit. Iliad. 895 sq. (wo Atropos, Clotho, Lachesis nebeneinander). – übtr., C. longa, langes Leben, Sil. 5, 404.

Wikipedia EN

Clotho (/ˈkloʊθoʊ/; Greek: Κλωθώ) is a mythological figure. She is the one of the Three Fates or Moirai who spin the thread of Life; the other two draw out (Lachesis) and cut (Atropos) in ancient Greek mythology. Her Roman equivalent is Nona. Clotho was responsible for spinning the thread of human life. She also made major decisions, such as when a person was born, thus in effect controlling people's lives. This power enabled her not only to choose who was born, but also to decide when gods or mortals were to be saved or put to death. For example, Clotho brought Pelops back to life when his father boiled and killed him.

The Triumph of Death, or The 3 Fates. Flemish tapestry (probably Brussels, ca. 1510-1520). Victoria and Albert Museum, London

As one of the three fates her impact on Greek mythology was significant. Clotho, along with her sisters and Hermes, was given credit for creating the alphabet for their people. Even though Clotho and her sisters were worshiped as goddesses, their representation of fate is more central to their role in mythology. Thread represented human life and her decisions represented the fate of all people in society.

Wikipedia DE

Klotho (griechisch Κλωθώ Klōthṓ, deutsch ‚Spinnerin‘) ist in der griechischen Mythologie eine der drei Moiren. Ihre Aufgabe ist es, den Lebensfaden zu spinnen, der von Lachesis bemessen und von Atropos abgeschnitten wird.

Nach Hesiod war Klotho eine Tochter von Zeus und Themis.[2] An anderer Stelle in der Theogonie werden die Schicksalsgöttinnen (Moiren) allerdings Kinder der Nyx („Nacht“) genannt.

Ihre römische Entsprechung war Nona (die „Neunte“), ursprünglich eine Göttin, die im 9. Monat der Schwangerschaft angerufen wurde.

Wikipedia EL

Η Κλωθώ ήταν η νεώτερη από τις τρεις Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας. Οι άλλες δύο ήταν η Λάχεση και η Άτροπος. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου ήταν κόρες της Νύχτας[4], ωστόσο στο ίδιο κείμενο, από μεταγενέστερη ίσως προσθήκη, αναφέρονται ως κόρες της Θέμιδος και του Δία[5].

Η Κλωθώ αντιπροσωπεύει το παρόν στη ζωή των ανθρώπων και θεωρείται η μεγαλύτερη και η σπουδαιότερη από τις άλλες δύο. Πιστευόταν ότι έκλωθε με τη ρόκα της το νήμα της ζωής του κάθε ανθρώπου, το πεπρωμένο του, που τον συνόδευε μέχρι το θάνατό του. Λάμβανε επίσης σημαντικές αποφάσεις, όπως το πότε ένας άνθρωπος θα γεννηθεί, και άρα επηρέαζε σε μεγάλο βαθμό τις ανθρώπινες ζωές. Μάλιστα, η δύναμή της της επέτρεπε να επιλέγει ποιος θα πεθάνει και ποιος θα σωθεί ή θα επιστρέψει στη ζωή, όπως στο μύθο του Πέλοπα.

Όπως και οι αδελφές της, έχει σημαντική συμβολή στη μυθολογία. Επίσης αναφέρεται ότι οι Μοίρες μαζί με τον Ερμή, δημιούργησαν το ελληνικό αλφάβητο. Παρότι θεές, αναφέρονται πιο συχνά ως φορείς του πεπρωμένου.

Wikipedia ES

En la mitología griega, Cloto (en griego Κλωθώ Klōthō, de klōthein, «hilar») es la más joven de las tres Moiras, hijas de Zeus y Temis que presidían el destino del hombre, pero una de las diosas griegas más antiguas. Su posición era la primera de los Tres Destinos, pues era Cloto quien hilaba las hebras de la vida con su rueca.

Se creía que era la hija de Nix (la Noche) o de Temis, para indicar la oscuridad del destino humano. Su equivalente en la mitología romana era Nona.

También tomaba decisiones importantes, como cuándo nacía una persona, controlando por tanto las vidas de las personas. Este poder le permitía no sólo elegir quién nacía sino también decidir cuándo los dioses y los mortales debían salvarse o morir. Por ejemplo, cuando Pélope fue asesinado y cocido por su padre, fue Cloto quien le resucitó.

Como una de los tres hados, su contribución a la mitología fue inmensa. Cloto, junto con sus hermanas y Hermes, recibió el crédito de crear el alfabeto para su gente. Aunque Cloto y sus hermanas eran diosas reales, su representación del destino está más enfocada sobre la mitología griega. Las hebras representan la vida humana y sus decisiones representan el destino de todas las personas en la sociedad.

Wikipedia IT

Clòto era una delle tre Moire (o Parche), figlia, secondo una versione, della Notte o, secondo un'altra, di Zeus e di Temi o Mnemosine. Era la più giovane e tradizionalmente associata alla nascita. Era la tessitrice, che filava lo stame della vita. Il suo nome viene dal greco Klothes, ovvero filatrice.

Wikipedia RU

Клото — персонаж древнегреческой мифологии, одна из мойр, прядущая нить жизни. Клото — трансмембранный белок, β-глюкуронидаза.