ἐξαρθρέω

English (LSJ)

A dislocate the joints of, οἱ Ἀμαζόνες ἐ. τὸ ἄρσεν γένος τὸ ἑωυτῶν Hp.Art.53:—Pass., ἐξαρθρέεται τὰ τοιαῦτα ib.58, cf. Gal.6.876. II intr., to be dislocated, ἐξαρθρήσαντα ὀστέα Hp.Art.29; suffer from dislocations, ib.8,53.

Spanish (DGE)

medic.
1 tr., c. suj. de pers. dislocar las articulaciones, descoyuntar c. ac. de pers. τὸ ἄρσεν γένος ... νήπιον ἐὸν ἐξαρθρέουσιν las Amazonas, Hp.Art.53, frec. abs. (κατὰ τὰ ἴσχια) ἐς τὸ ἔξω ἐξαρθρῆσαι Hp.Art.53, ἢν παρὰ τὸ σφυρὸν ἐξαρθρήσῃ Hp.Art.53, en v. pas. νοῦσοι, ἐν ᾗσιν ἐξαρθρεῖται τὰ τοιαῦτα (ἐξαρθρήματα) Hp.Art.58
•part. ὁ ἐξαρθρῶν cirug. el (médico) que practica la dislocación ἐπὶ τῶν συνήθως ἐξαρθρούντων Apollon.Cit.2.
2 intr., c. suj. de la parte dislocarse αἱ γνάθοι Hp.Art.31, τὰ ὀστέα Hp.Art.29, ἀγκὼν ... ἐξαρθρεῖ δὲ κατὰ τέσσαρας τρόπους Apollon.Cit.10, cf. Gal.3.162, ἡ κνήμη Gal.18(1).685, ἐξαρθρεῖ ποτε καθ' ἑαυτὸν ὁ πῆχυς Orib.49.12.1, τὸ κῶλον Paul.Aeg.3.77.6
•esp. en part. aor. τὰ ἐξαρθρήσαντα dislocaciones Hp.Mochl.5, y perf. τῶν ἐξηρθρηκότων ... τῶν σπονδύλων Gal.5.747
•subst. τὸ ἐξηρθρηκός dislocación Gal.5.745, τὰ ἐξηρθρηκότα huesos dislocados Gal.1.270.

Greek (Liddell-Scott)

ἐξαρθρέω: ἐξαρθρόω, «στραγγουλίζω» μέλος τοῦ σώματος, ἢ ἐμόν, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 784. 19, κτλ., ἢ ἄλλου τινός, μυθολογοῦσι δέ τινες ὅτι αἱ Ἀμαζόνες τὸ ἄρσεν γένος τὸ ἑωυτῶν νήπιον ἐὸν ἐξαρθρέουσι, αἱ μὲν κατὰ τὰ γούνατα, αἱ δὲ κατὰ τὰ ἰσχία αὐτόθι 820. 20. - Παθ., ἐξαρθρέεται τὰ τοιαῦτα αὐτόθι 825. ΙΙ. ἀμεταβ., ἐξαρθροῦμαι, ἐξαρθρήσαντα ὀστέα αὐτόθι 796.

German (Pape)

Hippocr. = ἐξαρθρόω.