θυίω: Difference between revisions
From LSJ
Μακάριος, ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει → Felix, qui mentem cum divitiis possidet → Glückselig, wer Vermögen und Vernunft besitzt
(c2) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (12 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=thyio | |Transliteration C=thyio | ||
|Beta Code=qui/w | |Beta Code=qui/w | ||
|Definition= | |Definition=<span class="bld">A</span> = [[θύω]], to [[be inspired]], subj. θυίωσι ''h.Merc.''560.<br><span class="bld">II</span> = [[θύω]] (B), Hes.''Th.''131 (Pap.), [[varia lectio|v.l.]] in A.R.3.755, Nic.''Th.''129. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1222.png Seite 1222]] = θύω, vom prophetischen Wahnsinn, H. h. Merc. 560. Bei Hesych. auch θυιωθείς, μανείς. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1222.png Seite 1222]] = θύω, vom prophetischen Wahnsinn, H. h. Merc. 560. Bei Hesych. auch θυιωθείς, μανείς. | ||
}} | |||
{{Slater | |||
|sltr=[[θυίω]] = [[θύω]], [[rage]] κασιγνήταν μένει θυίοισαν ἀμαιμακέτῳ (W. Schulze: θύοισαν codd.) (P. 3.33) ἁ Κοιογενὴς ὠδίνεσσι θυίοισ' ἀγχιτόκοις (W. Schulze: θύοις, θείαις codd. Strabonis) fr. 33d. 4. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[θυίω]] (Α)<br /><b>1.</b> [[είμαι]] εμπνευσμένος<br /><b>2.</b> [[μαίνομαι]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Επικός τ. του <i>θύω</i> (ΙΙ)]. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[θυΐω]], = θύω,]<br />to be [[inspired]], Hhymn. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 16:06, 24 August 2023
English (LSJ)
A = θύω, to be inspired, subj. θυίωσι h.Merc.560.
II = θύω (B), Hes.Th.131 (Pap.), v.l. in A.R.3.755, Nic.Th.129.
German (Pape)
[Seite 1222] = θύω, vom prophetischen Wahnsinn, H. h. Merc. 560. Bei Hesych. auch θυιωθείς, μανείς.
English (Slater)
θυίω = θύω, rage κασιγνήταν μένει θυίοισαν ἀμαιμακέτῳ (W. Schulze: θύοισαν codd.) (P. 3.33) ἁ Κοιογενὴς ὠδίνεσσι θυίοισ' ἀγχιτόκοις (W. Schulze: θύοις, θείαις codd. Strabonis) fr. 33d. 4.
Greek Monolingual
θυίω (Α)
1. είμαι εμπνευσμένος
2. μαίνομαι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Επικός τ. του θύω (ΙΙ)].
