αἰθής: Difference between revisions
Θεὸς πέφυκεν, ὅστις οὐδὲν δρᾷ κακόν → Deus est, qui nihil admisit umquam in se mali → Es ist ein göttlich Wesen, wer nichts Schlechtes tut
(6_7) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (12 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=aithis | |Transliteration C=aithis | ||
|Beta Code=ai)qh/s | |Beta Code=ai)qh/s | ||
|Definition= | |Definition=αἰθές, [[burning]]: <b class="b3">αἰθής πέπλος</b> the robe of Nessus, [[proverb|prov.]] of those who stir up [[στάσις]], Cratin.88, cf. Zen. 1.33. (Perh. rather [[αἰθῆς]], contr. for -ήεις.) | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-ές<br /><b class="num">1</b> [[incendiario]] αἰ. πέπλος de la túnica de Neso, fig. de agitadores revolucionarios, Cratin.95, cf. Zen.1.33.<br /><b class="num">2</b> [[espléndido]] κάλυκες <i>Cypr</i>.4.6.<br /><b class="num">• Etimología:</b> Deriv. en *-<i>s</i> de la raíz que se encuentra en [[αἴθω]] q.u. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''αἰθής''': -ές, καίων, φλέγων· αἰθὴς [[πέπλος]], ὁ χιτὼν τοῦ Ἡρακλέους, [[ἐντεῦθεν]] καὶ παροιμ. ἐπὶ δημαγωγοῦ, Παροιμιογρ., πρβλ. Meineke Κρατῖν. ἐν «Κλεοβουλίναις.» 4. | |lstext='''αἰθής''': -ές, καίων, φλέγων· αἰθὴς [[πέπλος]], ὁ χιτὼν τοῦ Ἡρακλέους, [[ἐντεῦθεν]] καὶ παροιμ. ἐπὶ δημαγωγοῦ, Παροιμιογρ., πρβλ. Meineke Κρατῖν. ἐν «Κλεοβουλίναις.» 4. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=[[πέπλος]], ein vom vergifteten [[Gewande]] des [[Herkules]] hergenommenes Sprüchw., Zenob. 1.33; Diog. 1.31. Vgl. Meineke <i>com</i>. II.70. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:57, 25 August 2023
English (LSJ)
αἰθές, burning: αἰθής πέπλος the robe of Nessus, prov. of those who stir up στάσις, Cratin.88, cf. Zen. 1.33. (Perh. rather αἰθῆς, contr. for -ήεις.)
Spanish (DGE)
-ές
1 incendiario αἰ. πέπλος de la túnica de Neso, fig. de agitadores revolucionarios, Cratin.95, cf. Zen.1.33.
2 espléndido κάλυκες Cypr.4.6.
• Etimología: Deriv. en *-s de la raíz que se encuentra en αἴθω q.u.
Greek (Liddell-Scott)
αἰθής: -ές, καίων, φλέγων· αἰθὴς πέπλος, ὁ χιτὼν τοῦ Ἡρακλέους, ἐντεῦθεν καὶ παροιμ. ἐπὶ δημαγωγοῦ, Παροιμιογρ., πρβλ. Meineke Κρατῖν. ἐν «Κλεοβουλίναις.» 4.
German (Pape)
πέπλος, ein vom vergifteten Gewande des Herkules hergenommenes Sprüchw., Zenob. 1.33; Diog. 1.31. Vgl. Meineke com. II.70.
