προσωποποιία

English (LSJ)

ἡ,
A dramatization, the putting of speeches into the mouths of characters, Phld.Po.5.12 (pl.), D.H.Vett. Cens.3.1, Demetr.Eloc.265, Marcellin.Vit. Thuc.38, Herm. in Phdr. p.182 A.; opp. ἠθοποιία, Hermog.Prog.9.
II the putting of imaginary speeches into one's own or another's mouth ('I should have said..', 'your father would have said..'), Id.Inv.3.10,15, Charis. p.284 K., Rutil.2.6.
III change of grammatical person, A.D. Adv.131.16.

Russian (Dvoretsky)

προσωποποιΐα: ἡ рит. (лат. personificatio) просопопея, олицетворение.

Spanish

prosopopeya

Greek (Liddell-Scott)

προσωποποιία: ἡ, προσωποποίησις· δραματικὸς τρόπος συνθέσεως, Διον. Ἁλ. π. Ἀρχ. Κρίσ. 3, Μαρκελλίνου βίος Θουκ. 38. - Καθ’ Ἡσύχ.: «προσωποποιΐα· ὅταν πρόσωπον ὑποθέμενός τις εἴπῃ τι».

Greek Monolingual

η, ΝΜΑ προσωποποιός
η προσωποποίηση
αρχ.
1. το να βάζει κανείς φανταστικούς λόγους στο δικό του στόμα ή στο στόμα κάποιου άλλου
2. η μεταβολή του γραμματικού προσώπου.