παρομοίωσις: Difference between revisions
Πρόσεχε τῷ ὑποκειμένῳ ἢ τῇ ἐνεργείᾳ ἢ τῷ δόγματι ἢ τῷ σημαινομένῳ. → Look to the essence of a thing, whether it be a point of doctrine, of practice, or of interpretation.
(Bailly1_4) |
mNo edit summary |
||
| (9 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=paromoiosis | |Transliteration C=paromoiosis | ||
|Beta Code=paromoi/wsis | |Beta Code=paromoi/wsis | ||
|Definition= | |Definition=παρομοιώσεως, ἡ,<br><span class="bld">A</span> [[assimilation]], especially of sounds in the ends of successive clauses, [[assonance]], Arist. ''Rh.'' 1410a24, D.H.''Amm.''2.17(pl.), ''Lys.'' 14 (pl.).<br><span class="bld">2</span> [[comparison]], Arist.''Rh.Al.'' 1430b9. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0526.png Seite 526]] ἡ, Verähnlichung, bes. der neben einander stehenden Glieder eines Redesatzes, der Ausgänge der Sätze oder Verse, Arist. rhet. 3, 9 erkl. ἂν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τῶν κώλων, ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆς, und führt als Beispiele an δωρητοί τ' ἐπέλοντο παραῤῥητοί τ' ἐπέεσσιν Il. 9, 522 u. ῴήθησαν αὐτὸν [[παιδίον]] τετοκέναι, ἀλλ' [[αὐτοῦ]] αἴτιον γεγονέναι. So auch D. Hal. de Lys. 14 de Isocr. 2. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0526.png Seite 526]] ἡ, [[Verähnlichung]], bes. der neben einander stehenden Glieder eines Redesatzes, der Ausgänge der Sätze oder Verse, Arist. rhet. 3, 9 erkl. ἂν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τῶν κώλων, ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆς, und führt als Beispiele an δωρητοί τ' ἐπέλοντο παραῤῥητοί τ' ἐπέεσσιν Il. 9, 522 u. ῴήθησαν αὐτὸν [[παιδίον]] τετοκέναι, ἀλλ' [[αὐτοῦ]] αἴτιον γεγονέναι. So auch D. Hal. de Lys. 14 de Isocr. 2. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=παρομοιώσεως (ἡ) :<br />[[ressemblance]] de mots qui se correspondent au commencement <i>ou</i> à la fin de deux membres de phrase consécutifs.<br />'''Étymologie:''' [[παρά]], [[ὁμοιόω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''παρομοίωσις:''' παρομοιώσεως ἡ рит. [[созвучие]], [[ассонанс]] (сходство в окончаниях фраз или стихов Arst. - напр. τετοκέναι и γεγονέναι). | |||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=παρομοίωσις, παρομοιώσεως, ἡ [[παρόμοιος]] ret. [[parhomoiosis]]:. παρομοίωσις δὲ ἐὰν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τὸ κῶλον parhomoiosis is, wanneer elk van beide zinsdelen bijna gelijk eindigt Aristot. Rh. 1410a24. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''παρομοίωσις''': ἡ, [[παρομοίωσις]] δὲ ἂν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τῶν κώλων. Ἀνάγκη δὲ ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆς ἔχειν· καὶ ἀρχὴ μὲν αἰεὶ τὰ ὀνόματα (ὡς π. χ. ἀγρὸν γὰρ ἔλαβον ἀργὸν παρ’ [[αὐτοῦ]]), ἡ δὲ τελευτὴ τὰς ἐσχάτας συλλαβάς, ἢ τοῦ [[αὐτοῦ]] ὀνόματος πτώσεις ἢ τὸ αὐτὸ [[ὄνομα]] (ὡς π. χ. ᾠήθησαν αὐτὸν [[παιδίον]] τετοκέναι, ἀλλ’ [[αὐτοῦ]] αἴτιον γεγονέναι καὶ ἐν πλείσταις δὲ φροντίσι, καὶ ἐν ἐλαχίσταις ἐλπίσι κτλ.) Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 9, Ρητορ. πρ. Ἀλέξ. 12, 4, Διονυσίου Ἁλ. π. Λυσ· 14, π. Ἰσοκρ. 2· ὁ Rutil. Lup. καλεῖ τὸ [[σχῆμα]] τοῦτο παρόμοιον, 2. 12· ὁ δὲ Διονύσ. Ἁλ. ἐν τῷ περὶ Συνθ. 22 ὁμιλεῖ περὶ κώλων παρομοίων, πρβλ. Δημήτρ. Φαληρ. 25. | |lstext='''παρομοίωσις''': ἡ, [[παρομοίωσις]] δὲ ἂν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τῶν κώλων. Ἀνάγκη δὲ ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆς ἔχειν· καὶ ἀρχὴ μὲν αἰεὶ τὰ ὀνόματα (ὡς π. χ. ἀγρὸν γὰρ ἔλαβον ἀργὸν παρ’ [[αὐτοῦ]]), ἡ δὲ τελευτὴ τὰς ἐσχάτας συλλαβάς, ἢ τοῦ [[αὐτοῦ]] ὀνόματος πτώσεις ἢ τὸ αὐτὸ [[ὄνομα]] (ὡς π. χ. ᾠήθησαν αὐτὸν [[παιδίον]] τετοκέναι, ἀλλ’ [[αὐτοῦ]] αἴτιον γεγονέναι καὶ ἐν πλείσταις δὲ φροντίσι, καὶ ἐν ἐλαχίσταις ἐλπίσι κτλ.) Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 9, Ρητορ. πρ. Ἀλέξ. 12, 4, Διονυσίου Ἁλ. π. Λυσ· 14, π. Ἰσοκρ. 2· ὁ Rutil. Lup. καλεῖ τὸ [[σχῆμα]] τοῦτο παρόμοιον, 2. 12· ὁ δὲ Διονύσ. Ἁλ. ἐν τῷ περὶ Συνθ. 22 ὁμιλεῖ περὶ κώλων παρομοίων, πρβλ. Δημήτρ. Φαληρ. 25. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 11:44, 13 October 2024
English (LSJ)
παρομοιώσεως, ἡ,
A assimilation, especially of sounds in the ends of successive clauses, assonance, Arist. Rh. 1410a24, D.H.Amm.2.17(pl.), Lys. 14 (pl.).
2 comparison, Arist.Rh.Al. 1430b9.
German (Pape)
[Seite 526] ἡ, Verähnlichung, bes. der neben einander stehenden Glieder eines Redesatzes, der Ausgänge der Sätze oder Verse, Arist. rhet. 3, 9 erkl. ἂν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τῶν κώλων, ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆς, und führt als Beispiele an δωρητοί τ' ἐπέλοντο παραῤῥητοί τ' ἐπέεσσιν Il. 9, 522 u. ῴήθησαν αὐτὸν παιδίον τετοκέναι, ἀλλ' αὐτοῦ αἴτιον γεγονέναι. So auch D. Hal. de Lys. 14 de Isocr. 2.
French (Bailly abrégé)
παρομοιώσεως (ἡ) :
ressemblance de mots qui se correspondent au commencement ou à la fin de deux membres de phrase consécutifs.
Étymologie: παρά, ὁμοιόω.
Russian (Dvoretsky)
παρομοίωσις: παρομοιώσεως ἡ рит. созвучие, ассонанс (сходство в окончаниях фраз или стихов Arst. - напр. τετοκέναι и γεγονέναι).
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρομοίωσις, παρομοιώσεως, ἡ παρόμοιος ret. parhomoiosis:. παρομοίωσις δὲ ἐὰν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τὸ κῶλον parhomoiosis is, wanneer elk van beide zinsdelen bijna gelijk eindigt Aristot. Rh. 1410a24.
Greek (Liddell-Scott)
παρομοίωσις: ἡ, παρομοίωσις δὲ ἂν ὅμοια τὰ ἔσχατα ἔχῃ ἑκάτερον τῶν κώλων. Ἀνάγκη δὲ ἢ ἐν ἀρχῇ ἢ ἐπὶ τελευτῆς ἔχειν· καὶ ἀρχὴ μὲν αἰεὶ τὰ ὀνόματα (ὡς π. χ. ἀγρὸν γὰρ ἔλαβον ἀργὸν παρ’ αὐτοῦ), ἡ δὲ τελευτὴ τὰς ἐσχάτας συλλαβάς, ἢ τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος πτώσεις ἢ τὸ αὐτὸ ὄνομα (ὡς π. χ. ᾠήθησαν αὐτὸν παιδίον τετοκέναι, ἀλλ’ αὐτοῦ αἴτιον γεγονέναι καὶ ἐν πλείσταις δὲ φροντίσι, καὶ ἐν ἐλαχίσταις ἐλπίσι κτλ.) Ἀριστ. Ρητ. 3. 9, 9, Ρητορ. πρ. Ἀλέξ. 12, 4, Διονυσίου Ἁλ. π. Λυσ· 14, π. Ἰσοκρ. 2· ὁ Rutil. Lup. καλεῖ τὸ σχῆμα τοῦτο παρόμοιον, 2. 12· ὁ δὲ Διονύσ. Ἁλ. ἐν τῷ περὶ Συνθ. 22 ὁμιλεῖ περὶ κώλων παρομοίων, πρβλ. Δημήτρ. Φαληρ. 25.
