ἀφίλητος: Difference between revisions
From LSJ
καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ κοτέει καὶ τέκτονι τέκτων, καὶ πτωχὸς πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ → and potter is ill-disposed to potter, and carpenter to carpenter, and the beggar is envious of the beggar, the singer of the singer
m (LSJ1 replacement) |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=afilitos | |Transliteration C=afilitos | ||
|Beta Code=a)fi/lhtos | |Beta Code=a)fi/lhtos | ||
|Definition=[ῐ], ον, [[unloved]], S.''OC''1702 (lyr.), Phld.''D.''1.1. | |Definition=[ῐ], ον, [[unloved]], [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''1702 (lyr.), Phld.''D.''1.1. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
Latest revision as of 06:51, 20 October 2024
English (LSJ)
[ῐ], ον, unloved, S.OC1702 (lyr.), Phld.D.1.1.
Spanish (DGE)
-ον
• Prosodia: [-ῐ-]
no amado s. cont., A.Fr.451l.24, οὐδὲ γὰρ ὡς ἀ. ἐμοί S.OC 1702, ἄνδρες Phld.D.1.1.10.
German (Pape)
[Seite 411] nicht geliebt, Soph. O. C. 1699.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
non aimé.
Étymologie: ἀ, φίλητος.
Russian (Dvoretsky)
ἀφίλητος: нелюбимый Soph.
Greek (Liddell-Scott)
ἀφίλητος: [ῐ], -ον, μὴ φιλούμενος, Σοφ. Ο.Κ. 1702.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀφίλητος, -ον)
νεοελλ.
1. αυτός που δεν τον φίλησαν
2. (για γυναίκα) ανέραστη, αγνή
αρχ.
εκείνος τον οποίο δεν αγαπούν.
Greek Monotonic
ἀφίλητος: [ῐ], -ον (φιλέω), αυτός που δεν αγαπιέται, σε Σοφ.
