ὀτοτοῖ: Difference between revisions

From LSJ

Καλὸν τὸ γηρᾶν καὶ τὸ μὴ γηρᾶν πάλιν → Res pulchra senium, pulchra non senescere → Schön ist das Altsein, doch nicht alt sein wieder auch

Menander, Monostichoi, 283
(13_5)
(6_1)
Line 12: Line 12:
{{pape
{{pape
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0405.png Seite 405]] richtiger als ὀτοτοί, ein Schmerzensruf, θρηνῶδες [[ἐπίφθεγμα]], Hesych., <b class="b2">ach! weh!</b> Aesch. Pers. 260 u. öfter, Ag. 1042 Ch. 156; [[ὀτοτοῖ]] [[τοτοῖ]], Soph. El. 1257; Eur. Or. 1390 u. öfter; auch ὀττοτοτοῖ, Troad. 1787; Sp., πολὺ τὸ [[ὀττοτοῖ]], Luc. Cont. 17.
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0405.png Seite 405]] richtiger als ὀτοτοί, ein Schmerzensruf, θρηνῶδες [[ἐπίφθεγμα]], Hesych., <b class="b2">ach! weh!</b> Aesch. Pers. 260 u. öfter, Ag. 1042 Ch. 156; [[ὀτοτοῖ]] [[τοτοῖ]], Soph. El. 1257; Eur. Or. 1390 u. öfter; auch ὀττοτοτοῖ, Troad. 1787; Sp., πολὺ τὸ [[ὀττοτοῖ]], Luc. Cont. 17.
}}
{{ls
|lstext='''ὀτοτοῖ''': (οὐχὶ [[ὀττοτοῖ]], ὡς [[συχνάκις]] ἐν Ἀντιγράφοις), [[ἐπιφώνημα]] ἄλγους καὶ θλίψεως, ἄχ, ὤχ! Τραγ.· διπλοῦν, Εὐρ. Ἀνδρ. 1197, κτλ.· [[ὡσαύτως]] ἐκτεταμ. ὀτοτοτοῖ, Αἰσχύλ. Πέρσ. 268 κ. ἀλλ.· ὀτοτοτοῖ [[τοτοῖ]] ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1072· ὀτοτοτοτοῖ [[τοτοῖ]] Σοφ. Ἠλ. 1245· ὀτοτοτοτοτοτοῖ Εὐρ. Τρῳ 1294, Ἴων 789.
}}
}}

Revision as of 10:09, 5 August 2017

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ὀτοτοῖ Medium diacritics: ὀτοτοῖ Low diacritics: οτοτοί Capitals: ΟΤΟΤΟΙ
Transliteration A: ototoî Transliteration B: ototoi Transliteration C: ototoi Beta Code: o)totoi=

English (LSJ)

(not ὀττοτοῖ, as freq. in codd.), an exclamation of pain and grief,

   A ah! woe! A. Pers.918 (anap.), E.Or.1389, al.; doubled, Id.Andr.1197, etc.; also lengthd., ὀτοτοτοῖ A.Pers.268, al.; ὀτοτοτοτοῖ Id.Ag.1072; ὀτοτοτοτοῖ τοτοῖ cj. in S.El.1245; ὀττοτοτοτοτοῖ E. Tr. 1294; ὀττοτοττοτοῖ Id.Ion789.—Trag., only in lyr.

German (Pape)

[Seite 405] richtiger als ὀτοτοί, ein Schmerzensruf, θρηνῶδες ἐπίφθεγμα, Hesych., ach! weh! Aesch. Pers. 260 u. öfter, Ag. 1042 Ch. 156; ὀτοτοῖ τοτοῖ, Soph. El. 1257; Eur. Or. 1390 u. öfter; auch ὀττοτοτοῖ, Troad. 1787; Sp., πολὺ τὸ ὀττοτοῖ, Luc. Cont. 17.

Greek (Liddell-Scott)

ὀτοτοῖ: (οὐχὶ ὀττοτοῖ, ὡς συχνάκις ἐν Ἀντιγράφοις), ἐπιφώνημα ἄλγους καὶ θλίψεως, ἄχ, ὤχ! Τραγ.· διπλοῦν, Εὐρ. Ἀνδρ. 1197, κτλ.· ὡσαύτως ἐκτεταμ. ὀτοτοτοῖ, Αἰσχύλ. Πέρσ. 268 κ. ἀλλ.· ὀτοτοτοῖ τοτοῖ ὁ αὐτ. ἐν Ἀγ. 1072· ὀτοτοτοτοῖ τοτοῖ Σοφ. Ἠλ. 1245· ὀτοτοτοτοτοτοῖ Εὐρ. Τρῳ 1294, Ἴων 789.