μίνυνθα: Difference between revisions
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → For extreme diseases, extreme methods of cure, as to restriction, are most suitable.
(13_5) |
(6_3) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0188.png Seite 188]] ([[μινύς]]), ein wenig, oft bei Hom.; [[μίνυνθα]] δὲ χάζετο δουρός, Il. 11, 539; bes. von der Zeit, ἤσπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ, σὔτι [[μάλα]] δήν, Od. 22, 473, öfter; [[καδδραθέτην]] οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ [[μίνυνθα]], 15, 493. Man nimmt ein altes subst. μίνυνς an, zu dem es der acc. sein soll. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0188.png Seite 188]] ([[μινύς]]), ein wenig, oft bei Hom.; [[μίνυνθα]] δὲ χάζετο δουρός, Il. 11, 539; bes. von der Zeit, ἤσπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ, σὔτι [[μάλα]] δήν, Od. 22, 473, öfter; [[καδδραθέτην]] οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ [[μίνυνθα]], 15, 493. Man nimmt ein altes subst. μίνυνς an, zu dem es der acc. sein soll. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''μίνυνθᾰ''': [ῐ], Ἐπίρρ., ὀλίγον, πολὺ ὀλίγον, [[συχν]]. παρ’ Ὁμ., [[ὅστις]] ἔχει αὐτὸ καὶ ἐπὶ χρόνου, καὶ [[μάλιστα]] ἐν τῇ φράσει, μίνυνθά περ, [[οὔτι]] [[μάλα]] δήν, ἐπ’ ὀλίγον χρόνον, [[οὐκέτι]] [[σφόδρα]] ἐπὶ πολύν, Ἰλ. Α. 416, Ὀδ. Χ. 473· [[μίνυνθα]] δέ οἱ γένεθ’ [[ὁρμή]], ἐπ’ ὀλίγον διήρκεσεν ἡ [[προσπάθεια]] [[αὐτοῦ]], Ἰλ. Δ. 466· οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μ. Ὀδ. Ο. 494· [[μίνυνθα]] δέ μοι ψυχὰ γλυκεῖα Βακχυλ. V, 151, [[ἔνθα]] ἴδε σημ. Kenyon. - Λέξις [[κυρίως]] Ἐπική: λέγεται δὲ ὅτι [[εἶναι]] αἰτ. ἀρχαίου οὐσιαστικοῦ μίνυνς. - (Ἴδε ἐν λέξ. [[μινύθω]]). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 11:02, 5 August 2017
English (LSJ)
[ῐ], Adv.
A a short time, in Hom. mostly in phrase, μ. περ οὔ τι μάλα δήν Il.1.416, Od.22.473; μ. δέ οἱ γένεθ' ὁρμή but short-lived was his effort, Il.4.466; οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μ. Od.15.494; μ. δὲ γίγνεται ἥβης καρπός Mimn.2.7; μ. δέ μοι ψυχὰ γλυκεῖα B.5.151; τὴν δ' οὔτι μ. περ εὔνασεν ὕπνος A.R.4.1060.
German (Pape)
[Seite 188] (μινύς), ein wenig, oft bei Hom.; μίνυνθα δὲ χάζετο δουρός, Il. 11, 539; bes. von der Zeit, ἤσπαιρον δὲ πόδεσσι μίνυνθά περ, σὔτι μάλα δήν, Od. 22, 473, öfter; καδδραθέτην οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μίνυνθα, 15, 493. Man nimmt ein altes subst. μίνυνς an, zu dem es der acc. sein soll.
Greek (Liddell-Scott)
μίνυνθᾰ: [ῐ], Ἐπίρρ., ὀλίγον, πολὺ ὀλίγον, συχν. παρ’ Ὁμ., ὅστις ἔχει αὐτὸ καὶ ἐπὶ χρόνου, καὶ μάλιστα ἐν τῇ φράσει, μίνυνθά περ, οὔτι μάλα δήν, ἐπ’ ὀλίγον χρόνον, οὐκέτι σφόδρα ἐπὶ πολύν, Ἰλ. Α. 416, Ὀδ. Χ. 473· μίνυνθα δέ οἱ γένεθ’ ὁρμή, ἐπ’ ὀλίγον διήρκεσεν ἡ προσπάθεια αὐτοῦ, Ἰλ. Δ. 466· οὐ πολλὸν ἐπὶ χρόνον, ἀλλὰ μ. Ὀδ. Ο. 494· μίνυνθα δέ μοι ψυχὰ γλυκεῖα Βακχυλ. V, 151, ἔνθα ἴδε σημ. Kenyon. - Λέξις κυρίως Ἐπική: λέγεται δὲ ὅτι εἶναι αἰτ. ἀρχαίου οὐσιαστικοῦ μίνυνς. - (Ἴδε ἐν λέξ. μινύθω).
