ἐπικαλέω

English (LSJ)

   A summon a god to a sacrifice or as witness to an oath, etc., invoke, θεόν Hdt.2.39, 3.8, al.; ἐπὶ δὲ κάλεσον Ἄρτεμιν Ar.Lys. 1280, cf. Act.Ap.7.59, etc.; ἐ. θεόν τινι invoke a god over one, to be gracious to him, Hdt.1.199; or, watch over his good faith, Id.3.65:— Med.,Id.1.87, al., X.HG2.3.55, al.; ἐπικαλεσάμενος τὸν θεόν OGI194.18 (Egypt, i B.C.).    b. pray for, πρὸ καιροῦ τὸν θάνατον PLond.5.1676.24 (vi A.D.).    2. invite, γέροντας ἐπὶ πλέονας καλέσαντες Od. 7.189:—Med., Hdt.1.187, al.    II. Med., call in as a helper or ally, ἐπικαλεῖσθαί τινα σύμμαχον Id.8.64, cf. Th.1.101: c.inf., Hdt. 1.87; ἐ. τοὺς κεκμηκότας μὴ γενέσθαι Th.3.59; ἐ. ἐκ Θεσσαλίης ἐπικουρίην Hdt.5.63.    2. call in as witness, μάρτυρας ἐ. τινάς Antipho 1.30, cf. Pl.Lg.664c: c.inf., ἐ. θεοὺς . . καθορᾶν τὰ γιγνόμενα X.HG2.3.55: with neut. Adj., ταῦτα ἐ. Hdt.9.62.    b. appeal to, σύνεσιν καὶ παιδείαν D.18.127 (hence, = Lat.appello, provoco, Plu.Marc.2; τὸν δῆμον ἀπὸ τῶν δικαστῶν Id.TG16; Καίσαρα Act.Ap.25.11).    3. call before one, summon, of the Ephors, Hdt.5.39.    4. challenge, ib.1.    III. call by surname, Δίων ὃν ἐπεκάλουν Χρυσόστομον Eun. VSp.454 B.:—more freq. Pass., to be called by surname, ἐπεκλήθησαν Κεκροπίδαι Hdt.8.44; to be nicknamed, Ἀριστόδημον τὸν μικρὸν ἐπικαλούμενον X.Mem.1.4.2, cf. HG2.3.31; also τὸ ὄνομα ἐπικέκληταί σοι LXX De.28.10; ἐπικληθήσεται ἐν αὐτοῖς τὸ ὄνομάμου ib.Ge.48.16.    IV. bring as an accusation against, τινί τι Th.1.139, 4.133, cf. Isoc.12.9; ἐ. τινί, c. inf., accuse one of doing, Th.2.27, cf. Antipho 3.1.1; ἐ. τὴν ἀπόστασιν ὅτι . . ἐποιήσαντο Th.3.36; ἐ. τινὶ πάντα ὅσα ἠδίκητο D.C. 37.6; ταῦτ' ἐπικαλεῖς; is this your charge? Ar.Pax663; ἐ. ἀρχαιότητα objecting to its obsoleteness, Pl.Lg.657b: abs., ἐπικαλείτω let him bring his action, SIG45.17 (Halic., v B.C.); ὁ ἐπικαλῶν the plaintiff, PHal.1.216 (iii B.C.):—Pass., τὰ ἐπικαλεύμενα χρήματα the money imputed to him, i.e. which he was charged with having, Hdt.2.118 (but τὰ ἐπικαλούμενα the sums claimed, PPetr.2p.108 (iii B.C.), and so in Act. λείαν ἐ.ib.3p.185); περὶ δανείου PGrenf.2.31.15 (ii B.C.).    2. c. dat. pers. only, ἐπικαλεῖν τινί quarrel, dispute with, ἀλλήλοις Pl.Lg.766e.

German (Pape)

[Seite 945] (s. καλέω), 1) herbeirufen; in tmesi, Hom. γέροντας ἐπὶ πλέονας καλέσαντες, Od. 7, 189, wie Ar. Lys. 1280 ἐπὶ δὲ κάλεσον Ἄρτεμιν; so θεόν, anrufen, Her. 2, 39; τινί, für Jem., 1, 199 u. Sp. Häufiger so im med., Λακεδαιμονίους ἐπεκαλοῦντο καὶ ἐπαμύνειν ἐκέλευον Thuc. 1, 101, öfter, wie Her., z. B. ἐπεκαλέοντο αὐτοὺς ἐπὶ γῆς ἀναδασμῷ 4, 159; βασιλέα ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα 7, 6; ἐπικαλεόμενοί σφιν βοηθέειν 5, 80, τινὰς συμμάχους, zu Bundesgenossen, 8, 64, wie τὸν Παιᾶνα μάρτυρα, zum Zeugen anrufen, Plat. Legg. II, 664 c; öfter θεοὺς ἐπικαλεῖσθαι, die Götter anrufen, Tim. 27 c; θεοὺς ἐπεκαλεῖτο καθορᾶν τὰ γιγνόμενα Xen. Hell. 2, 3, 23. – Auch = vorladen, von den Ephoren, Her. 5, 39. – An Jemand appelliren, sich auf ihn berufen, τοὺς δημάρχους Plut. Marcell. 2, τὸν δῆμον ἀπὸ τῶν δικαστῶν Tib. Gr. 16. – 2) zurufen, bes. benennen, mit einem Beinamen versehen, ἐπεκλήθησαν Κεκροπίδαι Her. 8, 44; Σαϊτικὸς ἐπικαλούμενος νομός Plat. Tim. 21 b; ὄνομα ὕμνοι ἐπεκαλοῦντο Legg. III, 700 b; Xen. u. A. – Dah. τί τινι, Einem Etwas vorwerfen, Ar. Pax 663; οὐκ ἐπικαλῶ ἑκόντα ἀποκτεῖναι Antiph. 3 α 1; im pass., ibd. β 5; ἐπικαλέσαντες τοῦ πολέμου σφίσιν αἰτίους εἶναι Thuc. 2, 27; τὴν ἀπόστασιν ὅτι ἐποιήσαντο 3, 36; ὅσα ἂν ἕτερος ἑτέρῳ ἐπικαλῇ Plat. Legg. VI, 761 e; öfter bei den Rednern; – τὰ ἐπικαλούμενα, die Vorwürfe, Isocr. 11, 44; τὰ ἐπικαλεύμενα χρήματα, die Schätze, wegen deren Einer angeklagt wird, Her. 2, 118.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
I. appeler à soi :
1 invoquer, en gén. faire appel;
2 appeler en témoignage;
II. surnommer;
III. accuser : τινί τι porter une accusation contre qqn ; τινι faire un reproche à qqn, accuser qqn ; τι reprocher qch, accuser de qch ; τὰ ἐπικαλούμενα ce dont on accuse, ce qu’on reproche;
Moy. ἐπικαλέομαι-οῦμαι;
1 invoquer, acc. ; en gén. appeler à son secours ; συμμάχους HDT comme alliés ; avec un inf., supplier ou conjurer de;
2 citer à comparaître, assigner;
3 en appeler à;
4 réclamer.
Étymologie: ἐπί, καλέω.