Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

ingratia: Difference between revisions

From LSJ

L'amor che move il sole e l'altre stelleLove that moves the sun and the other stars

Dante Alighieri, Paradiso, XXXIII, v. 145
(6_8)
 
(D_5)
Line 1: Line 1:
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>ingrātĭa</b>: ae, f. [[ingratus]].<br /><b>I</b> Thanklessness, [[ingratitude]]: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,<br /><b>II</b> ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), [[without]] one's [[thanks]], [[against]] one's [[will]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> As subst. ([[rare]], and not in [[class]]. Lat.): tuis [[ingratiis]] ( = te [[invito]]), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. [[ingratiis]] nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: [[vobis]] invitis [[atque]] amborum [[ingratiis]], Plaut. Cas. 2, 5, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Adv., [[unwillingly]], [[against]] his (her, etc.) [[will]] ([[class]]., and in [[both]] forms): id [[quod]] [[odio]]'st faciundum'st cum [[malo]] [[atque]] [[ingratiis]], Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est [[invito]] [[atque]] [[ingratiis]], Cic. Quint. 14, 47: dicent quae [[necesse]] erit, [[ingratiis]], id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): [[nisi]] [[plane]] cogit [[ingratiis]], id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, [[against]] [[their]] [[will]], Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.
|lshtext=<b>ingrātĭa</b>: ae, f. [[ingratus]].<br /><b>I</b> Thanklessness, [[ingratitude]]: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,<br /><b>II</b> ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), [[without]] one's [[thanks]], [[against]] one's [[will]].<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>A</b> As subst. ([[rare]], and not in [[class]]. Lat.): tuis [[ingratiis]] ( = te [[invito]]), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. [[ingratiis]] nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: [[vobis]] invitis [[atque]] amborum [[ingratiis]], Plaut. Cas. 2, 5, 7.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>B</b> Adv., [[unwillingly]], [[against]] his (her, etc.) [[will]] ([[class]]., and in [[both]] forms): id [[quod]] [[odio]]'st faciundum'st cum [[malo]] [[atque]] [[ingratiis]], Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est [[invito]] [[atque]] [[ingratiis]], Cic. Quint. 14, 47: dicent quae [[necesse]] erit, [[ingratiis]], id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): [[nisi]] [[plane]] cogit [[ingratiis]], id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, [[against]] [[their]] [[will]], Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.
}}
{{Gaffiot
|gf=<b>ingrātĭa</b>,¹⁶ æ, f. ([[ingratus]]),<br /><b>1</b> ingratitude : Tert. Pæn. 1<br /><b>2</b> abl. [[ingratiis]] : <b> a)</b> [avec gén.] alicujus [[ingratiis]] Pl. Cas. 315, contre le gré de qqn ; tuis [[ingratiis]] Pl. Merc. 479, malgré toi, cf. Gell. 17, 1, 7 ; <b> b)</b> [adv<sup>t</sup>] [[ingratiis]] Pl., Ter. ou [[ingratis]] Lucr. 3, 1069 et Cic. [qui présente les 2 formes], à regret, à contre-cœur : Cic. Tull. 5 ; Quinct. 47 ; Verr. 2, 4, 19 ; Nep. Them. 4, 4.
}}
}}

Revision as of 06:56, 14 August 2017

Latin > English (Lewis & Short)

ingrātĭa: ae, f. ingratus.
I Thanklessness, ingratitude: in ingratiam incidere, Tert. Poen. 1: hominum, id. ib. 2.—Hence,
II ingrātĭīs, or contr. ingrātīs (v. Zumpt ad Cic. Verr. 2, 4, 9, § 19), without one's thanks, against one's will.
   A As subst. (rare, and not in class. Lat.): tuis ingratiis ( = te invito), Plaut. Merc. 2, 4, 11; so perh. ingratiis nostris, Gell. 17, 1, 7.— With gen.: vobis invitis atque amborum ingratiis, Plaut. Cas. 2, 5, 7.—
   B Adv., unwillingly, against his (her, etc.) will (class., and in both forms): id quod odio'st faciundum'st cum malo atque ingratiis, Plaut. Mil. 3, 1, 153; id. ib. 2, 5, 39; id. Am. 1, 1, 215; id. Curc. 1, 1, 6; id. Cist. 2, 3, 82; id. Men. 5, 8, 5; Ter. Heaut. 3, 1, 37; id. Eun. 2, 1, 14; id. Phorm. 5, 6, 48: ingratis, Lucr. 3, 1069; 5, 44; Lact. 2, 10, 25: extorquendum est invito atque ingratiis, Cic. Quint. 14, 47: dicent quae necesse erit, ingratiis, id. Verr. 2, 4, 9, § 19 Halm (Zumpt, ingratis): nisi plane cogit ingratiis, id. Tull. § 5; cf.: ut ingratis ad depugnandum omnes cogerentur, against their will, Nep. Them. 4, 4; so, cogere, also App. M. 2, p. 123, 39. —See Hand, Turs. III. p. 379 sq.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ingrātĭa,¹⁶ æ, f. (ingratus),
1 ingratitude : Tert. Pæn. 1
2 abl. ingratiis : a) [avec gén.] alicujus ingratiis Pl. Cas. 315, contre le gré de qqn ; tuis ingratiis Pl. Merc. 479, malgré toi, cf. Gell. 17, 1, 7 ; b) [advt] ingratiis Pl., Ter. ou ingratis Lucr. 3, 1069 et Cic. [qui présente les 2 formes], à regret, à contre-cœur : Cic. Tull. 5 ; Quinct. 47 ; Verr. 2, 4, 19 ; Nep. Them. 4, 4.