θέσσασθαι: Difference between revisions
νήπιοι, οἷς ταύτῃ κεῖται νόος, οὐδὲ ἴσασιν ὡς χρόνος ἔσθ᾿ ἥβης καὶ βιότου ὀλίγος θνητοῖς. ἀλλὰ σὺ ταῦτα μαθὼν βιότου ποτὶ τέρμα ψυχῇ τῶν ἀγαθῶν τλῆθι χαριζόμενος → fools, to think like that and not realise that mortals' time for youth and life is brief: you must take note of this, and since you are near the end of your life endure, indulging yourself with good things | Poor fools they to think so and not to know that the time of youth and life is but short for such as be mortal! Wherefore be thou wise in time, and fail not when the end is near to give thy soul freely of the best.
(21) |
m (Text replacement - "{{Slater\n(.*?)\n}}" to "") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''θέσσασθαι''': ποιητ. ἀόρ. = αἰτῆσαι (Ἡσύχ.), [[εὔχομαι]], ζητῶ διὰ προσευχῆς, μετ’ αἰτιατ., θεσσάμενος γενεὴν Ἡσ. Ἀποσπ. 23 (9)˙ γλυκερὸν νόστον Ἀρχίλ. 10˙ παίδων γένος Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 824˙ μετ’ ἀπαρ., τάν ποτ’ εὔανδρον [[εἶναι]]... θέσσαντο, ηὐχήθησαν νὰ [[εἶναι]] ἡ [[χώρα]] αὕτη..., Πίνδ. Ν. 5. 18. - Ἐντεῦθεν τὸ ῥημ. ἐπίθ. θεστός, ἐν τοῖς Ὁμηρ. Συνθέτοις [[ἀπόθεστος]], [[πολύθεστος]]. ((Ἡ√ΘΕΣ κατὰ Κούρτ. Φαίνεται ἐν τῇ λ. [[θεός]], ὃ ἴδε). | |lstext='''θέσσασθαι''': ποιητ. ἀόρ. = αἰτῆσαι (Ἡσύχ.), [[εὔχομαι]], ζητῶ διὰ προσευχῆς, μετ’ αἰτιατ., θεσσάμενος γενεὴν Ἡσ. Ἀποσπ. 23 (9)˙ γλυκερὸν νόστον Ἀρχίλ. 10˙ παίδων γένος Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 824˙ μετ’ ἀπαρ., τάν ποτ’ εὔανδρον [[εἶναι]]... θέσσαντο, ηὐχήθησαν νὰ [[εἶναι]] ἡ [[χώρα]] αὕτη..., Πίνδ. Ν. 5. 18. - Ἐντεῦθεν τὸ ῥημ. ἐπίθ. θεστός, ἐν τοῖς Ὁμηρ. Συνθέτοις [[ἀπόθεστος]], [[πολύθεστος]]. ((Ἡ√ΘΕΣ κατὰ Κούρτ. Φαίνεται ἐν τῇ λ. [[θεός]], ὃ ἴδε). | ||
}} | }} | ||
Revision as of 14:09, 17 August 2017
English (LSJ)
poet. aor.
A pray for, c. acc. θεσσάμενος γενεήν Hes.Fr. 201; γλυκερὸν νόστον Archil.11; παίδων γένος A.R.1.824, cf. Euph. 136: c. inf., τάν ποτ' εὔανδρον [εἶναι] . . θέσσαντο prayed that this land might be... Pi.N.5.10 (Hsch. also has θέσσεσθαι, θεσσόμενος, θήσω, θησόμενοι, θησάμενοι):—hence Adj. θεστός, only in compds. ἀπόθεστος, πολύθεστος (q.v.), Boeot. pr. n. Θεόφειστος, Ion. Ἐρμόθεστος. (Perh. g[uglide]hedh-, cf. πόθος (fr. φόθος), OIr. -guidiu, Welsh gweddïo 'pray', Lith. gedėti 'mourn'; θήσω, θησόμενοι, θησάμενοι seem to be analogical formations.)
German (Pape)
[Seite 1204] nur p. u. im aor., auflehen, flehend Schutz suchen, = ἱκετεύειν; θέσσαντο Pind. N. 5, 10, Schol. ηὔξαντο; θεσσάμενος Hes. frg. 23; θεσσάμενοι Ap. Rh. 4, 824, was vom Schol. Par. erkl. wird αἰτήσαντες, ἐξ αἰτήσεως ἀναλαβόντες, vgl. Archil. frg. 55. Vielleicht hängt es mit τίθημι zusammen oder mit θάσσειν, vgl. Buttm. Lexil. II p. 111.
Greek (Liddell-Scott)
θέσσασθαι: ποιητ. ἀόρ. = αἰτῆσαι (Ἡσύχ.), εὔχομαι, ζητῶ διὰ προσευχῆς, μετ’ αἰτιατ., θεσσάμενος γενεὴν Ἡσ. Ἀποσπ. 23 (9)˙ γλυκερὸν νόστον Ἀρχίλ. 10˙ παίδων γένος Ἀπολλ. Ρόδ. Α. 824˙ μετ’ ἀπαρ., τάν ποτ’ εὔανδρον εἶναι... θέσσαντο, ηὐχήθησαν νὰ εἶναι ἡ χώρα αὕτη..., Πίνδ. Ν. 5. 18. - Ἐντεῦθεν τὸ ῥημ. ἐπίθ. θεστός, ἐν τοῖς Ὁμηρ. Συνθέτοις ἀπόθεστος, πολύθεστος. ((Ἡ√ΘΕΣ κατὰ Κούρτ. Φαίνεται ἐν τῇ λ. θεός, ὃ ἴδε).
