προφητεία

English (LSJ)

ἡ,

   A gift of interpreting the will of the gods, gift of prophecy, διδασκαλίαν ὡς π. ἐκχεῶ LXX Si.24.33; ἡ δὲ προφητείη δίης φρενός ἐστιν ἀπορρώξ Orac. ap. Luc. Alex.40.    2 concrete, prophecy or oracular response, LXX 2 Ch. 15.8, Hld.2.27.    II office of προφήτης 2, εἴ τοι μέμηλεν ἔμπεδος π. BMus.Inscr.921b7 (Branchidae), cf. CIG2869 (Didyma), 2880 (Branchidae), OGI494.8 (Milet.); in Egypt, προφητειῶν καὶ γραμματειῶν καρπεῖαι PTeb.6.34 (ii B.C.).    III in NT, gift of expounding scripture, or of speaking and preaching, under the influence of the Holy Spirit (cf. προφήτης), Ep.Rom.12.6, 1 Ep.Cor.12.10, 1 Ep.Ti.1.18, 4.14, al.

German (Pape)

[Seite 797] ἡ, das Amt od. die Gabe des Propheten, Weissagung, τὴν προφητείαν αὐτῇ φυλάττων Luc. Alex. 60, u. a. Sp., wie N. T. u. bes. K. S.

Greek (Liddell-Scott)

προφητεία: ἡ, (προφητεύω) τὸ χάρισμα τοῦ ἑρμηνεύειν τὴν θέλησιν τῶν θεῶν, ἡ δὲ προητείη δίης φρενός ἐστιν ἀπορρὼξ Χρησμ. ἐν Λουκ. Ἀλεξ. 40· χρησμός, αὐτόθι 60· εἴ τοι μέμηλεν ἔμπεδος πρ. Ἐπιγραφ. παρὰ τῷ Newton Halic., πρβλ. 2869. 2880 κἑξ. ΙΙ. ἐν τῇ Καιν. Διαθ., τὸ χάρισμα τῆς ἑρμηνείας τῆς Ἁγ. Γραφῆς ἢ τοῦ λαλεῖν καὶ κηρύσσειν ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τοῦ ἁγίου Πνεύματος (πρβλ. προφήτης), Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. ιβ΄. 6, Α΄ πρ. Κορ. ιβ΄, 10, Α΄ πρ. Τιμ. α΄, 18, δ΄, 14, κ. ἀλλ. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 130.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
action d’interpréter la volonté des dieux ; oracle.
Étymologie: προφήτης.

English (Strong)

from προφήτης ("prophecy"); prediction (scriptural or other): prophecy, prophesying.