ἀνεκτέος: Difference between revisions
From LSJ
Ἔνιοι κακῶς φρονοῦσι πράττοντες καλῶς → Multi bonis in rebus haud sapiunt bene → Trotz ihres Wohlergehens denken manche schlecht
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
|||
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=anekteos | |Transliteration C=anekteos | ||
|Beta Code=a)nekte/os | |Beta Code=a)nekte/os | ||
|Definition=α, ον, to [[be borne]], [[ἀνεκτέα]] (sc. <b class="b3">ἐστι τάδε</b>) | |Definition=α, ον, to [[be borne]], [[ἀνεκτέα]] (''[[sc.]]'' <b class="b3">ἐστι τάδε</b>) [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''883; <b class="b3">ἀνεκτέα τάδε</b> (restored for [[ἀνεκτά]]) Ar.''Lys.''477: ἀνεκτέον, Clearch.4. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=α, ον :<br /><i>adj. verb. de</i> [[ἀνέχω]]. | |btext=α, ον :<br /><i>adj. verb. de</i> [[ἀνέχω]]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀνεκτέος:''' adj. verb. к [[ἀνέχω]]. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 27: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''ἀνεκτέος:''' -ον, ρημ. επίθ. του <i>ἀνέχομαι</i>, αυτός που πρέπει να υποφερθεί, σε Σοφ. | |lsmtext='''ἀνεκτέος:''' -ον, ρημ. επίθ. του <i>ἀνέχομαι</i>, αυτός που πρέπει να υποφερθεί, σε Σοφ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=verb. adj. of ἀνέχομαι.]<br />to be borne, Soph. | |mdlsjtxt=verb. adj. of ἀνέχομαι.]<br />to be borne, Soph. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:53, 20 October 2024
English (LSJ)
α, ον, to be borne, ἀνεκτέα (sc. ἐστι τάδε) S.OC883; ἀνεκτέα τάδε (restored for ἀνεκτά) Ar.Lys.477: ἀνεκτέον, Clearch.4.
Spanish (DGE)
-α, -ον
que hay que soportar S.OC 883, Trag.Adesp.382.
German (Pape)
[Seite 221] zu dulden, Soph. O. C. 887.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
adj. verb. de ἀνέχω.
Russian (Dvoretsky)
ἀνεκτέος: adj. verb. к ἀνέχω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνεκτέος: -ον, ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἀνέχομαι, δεῖ ἀνέχεσθαι, ἀνεκτέα (ἐνν. ἐστὶ τάδε), ἆρ’ οὐχ ὕβρις τάδ’; ὕβρις, ἀλλ’ ἀνεκτέα Σοφ. Ο. Κ. 883· ἀνεκτέα τάδε (διορθωθὲν ἀντὶ ἀνεκτὰ) Ἀριστοφ. Λυσ. 478.
Greek Monotonic
ἀνεκτέος: -ον, ρημ. επίθ. του ἀνέχομαι, αυτός που πρέπει να υποφερθεί, σε Σοφ.
Middle Liddell
verb. adj. of ἀνέχομαι.]
to be borne, Soph.
