ἀνεκτέος: Difference between revisions
From LSJ
ἐκ Χάεος δ' Ἔρεβός τε μέλαινά τε Νὺξ ἐγένοντο... (Hesiod's Theogony 123) → From Chasm, Erebos and black Night came to be...
(2) |
|||
| (18 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=anekteos | |Transliteration C=anekteos | ||
|Beta Code=a)nekte/os | |Beta Code=a)nekte/os | ||
|Definition=α, ον, | |Definition=α, ον, to [[be borne]], [[ἀνεκτέα]] (''[[sc.]]'' <b class="b3">ἐστι τάδε</b>) [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''883; <b class="b3">ἀνεκτέα τάδε</b> (restored for [[ἀνεκτά]]) Ar.''Lys.''477: ἀνεκτέον, Clearch.4. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=-α, -ον<br />[[que hay que soportar]] S.<i>OC</i> 883, <i>Trag.Adesp</i>.382. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0221.png Seite 221]] zu dulden, Soph. O. C. 887. | |||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=α, ον :<br /><i>adj. verb. de</i> [[ἀνέχω]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀνεκτέος:''' adj. verb. к [[ἀνέχω]]. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἀνεκτέος''': -ον, ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἀνέχομαι, δεῖ ἀνέχεσθαι, ἀνεκτέα (ἐνν. ἐστὶ τάδε), ἆρ’ οὐχ [[ὕβρις]] τάδ’; [[ὕβρις]], ἀλλ’ ἀνεκτέα Σοφ. Ο. Κ. 883· ἀνεκτέα τάδε (διορθωθὲν ἀντὶ ἀνεκτὰ) Ἀριστοφ. Λυσ. 478. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ἀνεκτέος:''' -ον, ρημ. επίθ. του <i>ἀνέχομαι</i>, αυτός που πρέπει να υποφερθεί, σε Σοφ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=verb. adj. of ἀνέχομαι.]<br />to be borne, Soph. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 06:53, 20 October 2024
English (LSJ)
α, ον, to be borne, ἀνεκτέα (sc. ἐστι τάδε) S.OC883; ἀνεκτέα τάδε (restored for ἀνεκτά) Ar.Lys.477: ἀνεκτέον, Clearch.4.
Spanish (DGE)
-α, -ον
que hay que soportar S.OC 883, Trag.Adesp.382.
German (Pape)
[Seite 221] zu dulden, Soph. O. C. 887.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
adj. verb. de ἀνέχω.
Russian (Dvoretsky)
ἀνεκτέος: adj. verb. к ἀνέχω.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνεκτέος: -ον, ῥημ. ἐπίθ. τοῦ ἀνέχομαι, δεῖ ἀνέχεσθαι, ἀνεκτέα (ἐνν. ἐστὶ τάδε), ἆρ’ οὐχ ὕβρις τάδ’; ὕβρις, ἀλλ’ ἀνεκτέα Σοφ. Ο. Κ. 883· ἀνεκτέα τάδε (διορθωθὲν ἀντὶ ἀνεκτὰ) Ἀριστοφ. Λυσ. 478.
Greek Monotonic
ἀνεκτέος: -ον, ρημ. επίθ. του ἀνέχομαι, αυτός που πρέπει να υποφερθεί, σε Σοφ.
Middle Liddell
verb. adj. of ἀνέχομαι.]
to be borne, Soph.
