θεοκόλος: Difference between revisions
Ξίφος τιτρώσκει σῶμα, τὸν δὲ νοῦν λόγος → Ut corpus ensis, verba mentem sauciant → Das Schwert verletzt den Körper, doch den Sinn das Wort
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)<b class="b3">(\w+)<\/b>" to "$1") |
|||
| Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{etym | {{etym | ||
|etymtx=Grammatical information: m.<br />Meaning: [[servant of god]], [[priest]] (Dyme II B.C.); also | |etymtx=Grammatical information: m.<br />Meaning: [[servant of god]], [[priest]] (Dyme II B.C.); also [[θεηκόλος]] (Schwyzer 438)<br />Derivatives: Denomin. [[θεοκολέω]] (<b class="b3">θεη-</b>), <b class="b3">-ία</b>, <b class="b3">-εών</b> (hell.).<br />Origin: IE [Indo-European] [639] <b class="b2">*kʷel-</b> [[turn]], [[move around]]<br />Etymology: After [[βουκόλος]] innovated; beside it rarely <b class="b3">θεο-πόλος</b>, <b class="b3">-έω</b> (Pl. Lg. 909d, Phot., Suid.; cf. <b class="b3">αἰ-πόλος</b>). Solmsen Unt. 24 n. 1; on the meaning E. Kretschmer Glotta 18, 82f. | ||
}} | }} | ||
{{FriskDe | {{FriskDe | ||
|ftr='''θεοκόλος''': {theokólos}<br />'''Forms''': auch [[θεηκόλος]] (Schwyzer 438)<br />'''Grammar''': m.<br />'''Meaning''': [[Gottesdiener]], [[Priester]]<br />'''Derivative''': mit [[θεοκολέω]] (θεη-), -ία, -εών (hell. u. spät).<br />'''Etymology''' : Nach [[βουκόλος]] neugebildet; daneben vereinzelt [[θεοπόλος]], -έω (Pl. ''Lg''. 909d, Phot., Suid.; vgl. [[αἰπόλος]]). Solmsen Unt. 24 A. 1; über Bedeutung und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 82f.<br />'''Page''' 1,662 | |ftr='''θεοκόλος''': {theokólos}<br />'''Forms''': auch [[θεηκόλος]] (Schwyzer 438)<br />'''Grammar''': m.<br />'''Meaning''': [[Gottesdiener]], [[Priester]]<br />'''Derivative''': mit [[θεοκολέω]] (θεη-), -ία, -εών (hell. u. spät).<br />'''Etymology''' : Nach [[βουκόλος]] neugebildet; daneben vereinzelt [[θεοπόλος]], -έω (Pl. ''Lg''. 909d, Phot., Suid.; vgl. [[αἰπόλος]]). Solmsen Unt. 24 A. 1; über Bedeutung und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 82f.<br />'''Page''' 1,662 | ||
}} | }} | ||
Revision as of 09:00, 8 July 2020
English (LSJ)
ὁ,
A = θεηκόλος, servant of a god, priest, SIG684.1 (Dyme, ii B.C.), 1021.3 (Olympia, i B.C.):—hence θεοκολέω, serve as a priest, θ. Ἀσκλαπιῷ IG9(1).1066 (Amphissa):—also θεοκολεύω, ib.417 (Aetol.):
Greek (Liddell-Scott)
θεοκόλος: ὁ, ὡς τὸ θεηκόλος, ὑπηρέτης τοῦ θεοῦ, ἱερεύς, Συλλ. Ἐπιγρ. 1543. 1, 1607· - ἐντεῦθεν θεοκολέω, ὑπηρετῶ ὡς ἱερεύς, θεοκολήσασα Ἀρτέμιτι 1934.
Greek Monolingual
θεοκόλος και θεηκόλος, ό (Α)
υπηρέτης του θεού, ιερέας.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. θεηκόλος).
Russian (Dvoretsky)
θεοκόλος: ὁ Luc. v. l. = θεηκόλος.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: servant of god, priest (Dyme II B.C.); also θεηκόλος (Schwyzer 438)
Derivatives: Denomin. θεοκολέω (θεη-), -ία, -εών (hell.).
Origin: IE [Indo-European] [639] *kʷel- turn, move around
Etymology: After βουκόλος innovated; beside it rarely θεο-πόλος, -έω (Pl. Lg. 909d, Phot., Suid.; cf. αἰ-πόλος). Solmsen Unt. 24 n. 1; on the meaning E. Kretschmer Glotta 18, 82f.
Frisk Etymology German
θεοκόλος: {theokólos}
Forms: auch θεηκόλος (Schwyzer 438)
Grammar: m.
Meaning: Gottesdiener, Priester
Derivative: mit θεοκολέω (θεη-), -ία, -εών (hell. u. spät).
Etymology : Nach βουκόλος neugebildet; daneben vereinzelt θεοπόλος, -έω (Pl. Lg. 909d, Phot., Suid.; vgl. αἰπόλος). Solmsen Unt. 24 A. 1; über Bedeutung und Verbreitung noch E. Kretschmer Glotta 18, 82f.
Page 1,662
