θυμόσοφος: Difference between revisions
γέλως ἄκαιρος κλαυμάτων παραίτιος → ill-timed laughter causes tears (Menander)
(6_18) |
(Bailly1_3) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''θῡμόσοφος''': -ον, ὁ φύσει σοφὸς τὴν ψυχήν, ευφυής, [[ἔξυπνος]], Ἀριστοφ. Νεφ. 877, Πλούτ. Ἀρτοξ. 17· ἐπὶ ζῴων, Αἰλ. π. Ζ. 16. 3 καὶ 15· τὸ θ., [[εὐμάθεια]], Πλούτ. 2. 970Ε. - Ἐπίρρ. -φως, Τζέτζ. | |lstext='''θῡμόσοφος''': -ον, ὁ φύσει σοφὸς τὴν ψυχήν, ευφυής, [[ἔξυπνος]], Ἀριστοφ. Νεφ. 877, Πλούτ. Ἀρτοξ. 17· ἐπὶ ζῴων, Αἰλ. π. Ζ. 16. 3 καὶ 15· τὸ θ., [[εὐμάθεια]], Πλούτ. 2. 970Ε. - Ἐπίρρ. -φως, Τζέτζ. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />d’une nature sage, raisonnable, intelligente ; τὸ θυμόσοφον PLUT docilité.<br />'''Étymologie:''' [[θυμός]], [[σοφός]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:45, 9 August 2017
English (LSJ)
ον,
A wise from one's own soul, i.e. naturally clever, Id.Nu.877, Plu.Art.17; of animals, Arr.Ind.14.4, Ael.NA16.15; ὄρνεον -ώτερον ib.3; τὸ θ. Plu. 2.970e.
German (Pape)
[Seite 1225] von Natur, durch sich selbst weise, von Natur geschickt; Ar. Nubb. 867, nach Schol. ἐκ τοῦ ἰδίου θυμοῦ σοφὸς καὶ οὐκ ἐκ μαθήσεως, sonst auch αὐτομαθής erkl. Auch Sp., wie Plut., z. B. Artax. 17; selbst von Thieren, Ael. N. A. 16, 15, wie τὸ θυμόσοφον, d. i. Gelehrigkeit des Thieres, Plut. Sol. an. 15.
Greek (Liddell-Scott)
θῡμόσοφος: -ον, ὁ φύσει σοφὸς τὴν ψυχήν, ευφυής, ἔξυπνος, Ἀριστοφ. Νεφ. 877, Πλούτ. Ἀρτοξ. 17· ἐπὶ ζῴων, Αἰλ. π. Ζ. 16. 3 καὶ 15· τὸ θ., εὐμάθεια, Πλούτ. 2. 970Ε. - Ἐπίρρ. -φως, Τζέτζ.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
d’une nature sage, raisonnable, intelligente ; τὸ θυμόσοφον PLUT docilité.
Étymologie: θυμός, σοφός.
