εὐήκοος: Difference between revisions
αὐτόχειρες οὔτε τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν γίγνονται τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς → for not with their own hands do they deal out the blessings and curses that befall us
(6_15) |
(Bailly1_2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''εὐήκοος''': -ον, (ἀκοὴ) ἀκούων [[καλῶς]] ἢ εὐκόλως, Ἱππ. Ἀφ. 1247. 2) προθύμως ἀκούων ὑπακούων, [[εὐπειθής]], Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 1. 13, 17: - μεταφ., ὑστέραι εὐήκοοι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 10. 1, 7. 3) προθύμως εἰσακούων, ἐπὶ τῶν θεῶν, θνατοῖς Ἀνθ. Π. 9. 316· - [[καθόλου]], κλίνων ἢ ἔχων διάθεσιν, πρὸς μεταβολὴν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 14, 5. - Ἐπιρρ., εὐηκόως διακεῖσθαι [[πρός]] τι. Πολύβ. 27. 6, 7. ΙΙ. εὐκόλως ἀκουόμενος, [[ἀκουστός]], Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13· εὐηκοώτερα τὰ τῆς νυκτὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρβλ. 11. 5. 2) [[εὐχάριστος]] εἰς τὸ οὖς, [[εὐάρεστος]] μνημονεύεται ἐκ Δημ. τοῦ Φαληρ. | |lstext='''εὐήκοος''': -ον, (ἀκοὴ) ἀκούων [[καλῶς]] ἢ εὐκόλως, Ἱππ. Ἀφ. 1247. 2) προθύμως ἀκούων ὑπακούων, [[εὐπειθής]], Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 1. 13, 17: - μεταφ., ὑστέραι εὐήκοοι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 10. 1, 7. 3) προθύμως εἰσακούων, ἐπὶ τῶν θεῶν, θνατοῖς Ἀνθ. Π. 9. 316· - [[καθόλου]], κλίνων ἢ ἔχων διάθεσιν, πρὸς μεταβολὴν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 14, 5. - Ἐπιρρ., εὐηκόως διακεῖσθαι [[πρός]] τι. Πολύβ. 27. 6, 7. ΙΙ. εὐκόλως ἀκουόμενος, [[ἀκουστός]], Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13· εὐηκοώτερα τὰ τῆς νυκτὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρβλ. 11. 5. 2) [[εὐχάριστος]] εἰς τὸ οὖς, [[εὐάρεστος]] μνημονεύεται ἐκ Δημ. τοῦ Φαληρ. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=οος, οον;<br /><b>I.</b> <i>au propre</i> <b>1</b> qui entend bien, qui a l’ouïe fine;<br /><b>2</b> facile à entendre;<br /><b>II.</b> <i>fig.</i> <b>1</b> docile, obéissant;<br /><b>2</b> disposé à écouter, qui exauce;<br /><b>3</b> enclin à <i>en gén.</i><br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[γωνία]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:58, 9 August 2017
English (LSJ)
Dor. ἐυάκος[ᾱ], ον, (ἀκοή
A hearing well or easily, Hp.Aph.3.17 (Comp.). 2 hearing willingly, obedient, Arist.EN1102b27 (Comp.). 3 inclined to give ear, of the gods, θνατοῖς AP9.316.5 (Leon.), cf. IG12(2).101, 105 (Mytil.); written εὐήκουος, Sammelb.4607.5: generally, inclined, πρὸς μεταβολήν Thphr.CP 2.14.5 (Sup.). Adv. -όως, διακεῖσθαι πρός τι Plb.27.7.7. II Pass., easily heard, audible, Arist.Top.107b2; -οώτερα τὰ τῆς νυκτός Id.Pr. 899a19. 2 pleasant to the ear, agreeable, τὸ εὐ. Demetr.Eloc.48, al.
German (Pape)
[Seite 1067] gut, leicht hörend, Hippocr. u. Folgde; εὐηκοωτέρα ἡ νὺξ τῆς ἡμέρας, in der Nacht hört man leichter als bei Tage, Arist. probl. 11, 5; – leicht auf Etwas hörend, willig Folge leistend, gehorsam, Arist. Eth. 1, 13 u. A. – Von den Göttern, zu erhören geneigt, dor. Form εὐάκοος θνατοῖς, Leon. Tar. 29 (IX, 316); Inscr. – Adv., εὐηκόως διακεῖσθαι πρός τι, gehorsam sein gegen, Pol. 27, 6, 7.
Greek (Liddell-Scott)
εὐήκοος: -ον, (ἀκοὴ) ἀκούων καλῶς ἢ εὐκόλως, Ἱππ. Ἀφ. 1247. 2) προθύμως ἀκούων ὑπακούων, εὐπειθής, Ἀριστ. Ἠθ. Νικ. 1. 13, 17: - μεταφ., ὑστέραι εὐήκοοι ὁ αὐτ. π. Ζ. Ἱστ. 10. 1, 7. 3) προθύμως εἰσακούων, ἐπὶ τῶν θεῶν, θνατοῖς Ἀνθ. Π. 9. 316· - καθόλου, κλίνων ἢ ἔχων διάθεσιν, πρὸς μεταβολὴν Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 2. 14, 5. - Ἐπιρρ., εὐηκόως διακεῖσθαι πρός τι. Πολύβ. 27. 6, 7. ΙΙ. εὐκόλως ἀκουόμενος, ἀκουστός, Ἀριστ. Τοπ. 1. 15, 13· εὐηκοώτερα τὰ τῆς νυκτὸς ὁ αὐτ. ἐν Πρβλ. 11. 5. 2) εὐχάριστος εἰς τὸ οὖς, εὐάρεστος μνημονεύεται ἐκ Δημ. τοῦ Φαληρ.
French (Bailly abrégé)
οος, οον;
I. au propre 1 qui entend bien, qui a l’ouïe fine;
2 facile à entendre;
II. fig. 1 docile, obéissant;
2 disposé à écouter, qui exauce;
3 enclin à en gén.
Étymologie: εὖ, γωνία.
