ἀπολαυστικός: Difference between revisions
ἀρκετὸν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς → sufficient unto the day is the evil thereof, each day has enough trouble of its own, there is no need to add to the troubles each day brings (Matthew 6:34)
(6_10) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''ἀπολαυστικός''': -ή, -όν, ἀφιερωμένος, δεδομένος εἰς ἀπόλαυσιν, [[βίος]] Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 5, 2· παρέχων, προξενῶν ἀπόλαυσιν, τέρψιν, ὁ αὐτ. Ρητ. 1. 9, 23: ― Ἐπίρ. -ικῶς, ἀπολαυστικῶς ζῆν ὁ αὐτ. Πολιτικ. 5. 10, 33. ΙΙ. [[ἀπολαυστός]], ὃν δύναταί τις νὰ ἀπολαύσῃ, [[εὐχάριστος]], ἐπὶ πραγμάτων, Ἀθήν. 87Ε. | |lstext='''ἀπολαυστικός''': -ή, -όν, ἀφιερωμένος, δεδομένος εἰς ἀπόλαυσιν, [[βίος]] Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 5, 2· παρέχων, προξενῶν ἀπόλαυσιν, τέρψιν, ὁ αὐτ. Ρητ. 1. 9, 23: ― Ἐπίρ. -ικῶς, ἀπολαυστικῶς ζῆν ὁ αὐτ. Πολιτικ. 5. 10, 33. ΙΙ. [[ἀπολαυστός]], ὃν δύναταί τις νὰ ἀπολαύσῃ, [[εὐχάριστος]], ἐπὶ πραγμάτων, Ἀθήν. 87Ε. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br /><b>1</b> qui procure des jouissances (<i>particul.</i> matérielles), agréable;<br /><b>2</b> qui recherche les jouissances, voluptueux.<br />'''Étymologie:''' [[ἀπολαύω]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:48, 9 August 2017
English (LSJ)
ή, όν,
A devoted to enjoyment, βίος Arist.EN1095b17; οἱ -κοί Plu.2.1094f; producing enjoyment, ἀρεταί Arist.Rh.1367a18. Adv. -κῶς, ζῆν Id.Pol.1312b23. II choice, οἶνος Plb.12.2.7; μήκωνες Hices. ap. Ath.3.87e (Comp.); luxurious, δίαιτα Gal.18(2).463.
German (Pape)
[Seite 310] dem Genuß ergeben, βίος Arist. Nic. 1, 5, 2; wie die Phäaken Ath. I, 16; vgl. XII, 510 c; οἱ ἀπολαυστικοί Plut. non posse 12 (bes. vom Essen, s. Ath. unter ἀπόλαυσις); ἀπολαυστικῶς ζῆν Arist. pol. 5, 8, 20; nur für den Genuß, τὰ ἀπολαυστικά (im Ggstz der κάρπιμα) ἀφ' ὧν μηδὲν περὶ τὴν χρῆσιν γίγνεται, ὅ, τι καὶ ἄξιον Arist. rhet. 1, 5; zu genießen, οἶνος Pol. 12, 2; – von der Kost, gedeihlich, Ath. III, 87 e.
Greek (Liddell-Scott)
ἀπολαυστικός: -ή, -όν, ἀφιερωμένος, δεδομένος εἰς ἀπόλαυσιν, βίος Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 5, 2· παρέχων, προξενῶν ἀπόλαυσιν, τέρψιν, ὁ αὐτ. Ρητ. 1. 9, 23: ― Ἐπίρ. -ικῶς, ἀπολαυστικῶς ζῆν ὁ αὐτ. Πολιτικ. 5. 10, 33. ΙΙ. ἀπολαυστός, ὃν δύναταί τις νὰ ἀπολαύσῃ, εὐχάριστος, ἐπὶ πραγμάτων, Ἀθήν. 87Ε.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
1 qui procure des jouissances (particul. matérielles), agréable;
2 qui recherche les jouissances, voluptueux.
Étymologie: ἀπολαύω.
