ἄγαμος

English (LSJ)

ον,

   A unmarried, single, prop. of the man, whether bachelor or widower (ἄνανδρος being used of the woman), Il.3.40, X.Smp.9.7, etc.; ζῶ δὲ Τίμωνος βίον, ἄγαμον, ἄδουλον Phryn.Com.18:—of the woman, A.Supp.143, S.OT1502, E.Or.205. Adv. -ως Sch. ad loc.    II γάμος ἄ. marriage that is no marriage, fatal marriage, S.OT1214, E.Hel.690.

German (Pape)

[Seite 8] 1) unverheirathet, Hom. nur Iliad. 3, 46, vom Mann; so auch in Prosa; die Trag. von Frauen, Aesch. Suppl. 135; Soph. Ant. 353 O. R. 1498; Eur. Suppl. 787; N. T.; Ἑλλάδος στάχυν ἄγ. ἀμᾶν, Hellas' Jünglingsährenfeld mähen, En. ad. Her. 21 (IX, 362). – 2) γάμος ἄγ., nach dem Sprachgebrauch der Trag. eine Unglücksehe, Soph. O. R. 1214; Eur. Hel. 690.

Greek (Liddell-Scott)

ἄγᾰμος: -ον, ἀνύμφευτος, ὁ μὴ ἔχων γυναῖκα· κυρίως ἀναφέρεται εἰς τὸν ἄνδρα, εἴτε ὅλως ἄγαμος διετέλεσεν, εἴτε ἐν χηρείᾳ διατελεῖ, ἐπὶ δὲ γυναικὸς κεῖται ἄνανδρος, Ἰλ. Γ. 40, καὶ παρὰ πεζοῖς· οὕτω, ζῶ δὲ Τίμωνος βίον, ἄγαμον, ἄδουλον, Φρύν. Κωμ. ἐν «Μονοτρόπῳ» 1· -ἀλλὰ κεῖται τὸ ἄγαμος καὶ ἐπὶ γυναικὸς παρ’ Αἰσχύλ. Ἱκ. 143, Σοφ. Ο. Τ. 1502, Ἀντ. 867, καὶ Εὐρ. ΙΙ. γάμος ἄγαμος, ὀλέθριος γάμος, Σοφ. Ο. Τ. 1214, Εὐρ. Ἑλ. 690, ὡς τὸ βίος ἄβιος, κτλ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 non marié, célibataire, veuf;
2 γάμος ἄγαμος SOPH union qui n’en est pas une, union funeste.
Étymologie: ἀ, γάμος.

English (Autenrieth)

unmarried, Il. 3.40†.