δημαγωγέω

English (LSJ)

   A to be a leader of the people, καλῶς δ. Isoc.2.16; τῇ μὲν ἐξουσίᾳ τυραννῶν, ταῖς δ' εὐεργεσίαις δημαγωγῶν Id.10.37; cf. δημαγωγεῖ· στρατηγεῖ, Hsch.: usu. in bad sense, Ar.Ra.423, etc.    2 c. acc. pers., δ. ἄνδρας curry favour with, X.An.7.6.4, cf. Arist.Pol. 1305b26, al.:—Pass., to be won over, conciliated by popular arts, J.AJ 16.2.5.    b = ψυχαγωγέω, τὸν πόθον, of a work of art, Him.Ecl.31.6; τὸ θέατρον, of Homer, Id.Or.20.3.    3 c. acc. rei, introduce measures so as to win popularity, τὰ πρὸς ἡδονὴν τῷ πλήθει D.H.Dem. 17; βουλὰς δ. LXX1 Es.5.70(73).    II in causal sense, δ. τινά make him popular, App.BC5.53, Pun.133.

German (Pape)

[Seite 561] 1) das Volk leiten; καλῶς Isocr. 2, 16; im Ggstz von τυραννέω 10, 37; gew. im schlechten Sinne, durch Redekünste u. Schmeicheleien das Volk gewinnen u. willkürlich leiten, den Demagogen spielen, Ar. Ran. 419; τοὺς ἄνδρας (die Soldaten) Xen. An. 7, 6, 4; Plut. Thes. 14 u. öfter; auch einen Einzelnen, Arist. Pol. 5, 10. – 2) beim Volk angenehm, populär machen, τινά, App. B. C. 5, 53.

Greek (Liddell-Scott)

δημᾰγωγέω: εἶμαι δημαγωγός, ἄγω, ὁδηγῶ τὸν λαόν, καλῶς δ. Ἰσοκρ. 18Α· ἀλλὰ σχεδὸν ἀείποτε ἐπὶ κακῆς σημασίας, ὡς Ἀριστοφ. Βατρ. 419, κτλ.· πρβλ. δημαγωγός. 2) μετ’ αἰτ. προσ., δ. ἄνδρας, ἑλκύω τὴν εὔνοιαν αὐτῶν, ἑλκύω διὰ τέχνης σαγηνεύων τὸν λαόν, Ξεν. Ἀν. 7. 6, 4, πρβλ. Ἀριστ. Πολ. 5. 6, 6., 10, 31., 11, 33.― Παθ., ἑλκύομαι, σαγηνεύομαι διὰ τεχνασμάτων, Ἰώσηπ. Ἰ. Α. 16. 2, 5·―ἀντίθετον τῷ τυραννεύω, Ἰσοκρ. 215C. 3)μετ᾽ αἰτ. πράγμ., προτείνω τι, ὅπως κτήσωμαι δι᾽ αὐτοῦ ἰσχύν παρὰ τῷ λαῷ. Διον. Ἁλ. περὶ δ. Δημοσθ. σ. 1001· βουλὰς δ. Ἑβδ. (1 Ἔσδρ. ε΄ , 73). ΙΙ. ἐνεργητικῶς, δ. τινά, καθιστῶ τινα δημοτικόν, ἀγαπητὸν παρὰ τῷ λαῷ, Ἀππ. Ἐμφ. 5. 53.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
I. conduire ou gouverner le peuple;
II. p. suite :
1 se concilier le peuple, se rendre populaire;
2 en mauv. part se rendre populaire en flattant le peuple, être démagogue.
Étymologie: δημαγωγός.

Spanish (DGE)

(δημᾰγωγέω) I 1ser gobernante o conductor del pueblo en regímenes monárquicos καλῶς ... δημαγωγήσεις, ἐὰν ... Isoc.2.16, τῇ μὲν ἐξουσίᾳ τυραννῶν, ταῖς δ' εὐεργεσίαις δημαγωγῶν siendo tirano por su poder, pero conductor del pueblo por su benevolencia Isoc.10.37.
2 ser jefe del pueblo, ser jefe del partido o facción popular, ser líder popular (frec. c. ref. impl. al sent. I 3) en Atenas, Ar.Ra.419, πρὸς τὸ δ. ἐλθόντος Περικλέους Arist.Ath.27.1, en Corcira τοὺς δ. εἰωθότας καὶ μάλιστα τοῦ πλήθους προΐστασθαι D.S.12.57, en Argos, D.S.12.80, cf. Hsch.
3 dirigirse al pueblo, arengar οὐ δημαγωγεῖ πρὸς τὸν ὄχλον Plu.2.26c
•frec. c. valor peyor. adular al pueblo, hacer demagogia, ser demagogo en regímenes oligárquicos, Arist.Pol.1305^b23, 26, de Pisístrato, Sol.Ep.2, δ. καὶ πρὸς χάριν ὄχλῳ διαλέγεσθαι Plu.Thes.32, ἦν γὰρ ἱκανὸς δ. pues era un hábil demagogo I.Vit.40.
4 gener. atraer, seducir a la gente ποικίλαις δημαγωγοῦσιν ἴυγξιν Philostr.VA 6.10.
II tr.
1 c. valor peyor. ganarse el favor de, atraerse con medios demagógicos, adular c. ac. de pers. o ref. pers. τὸν ὄχλον Arist.Pol.1305^b28, 30, ὑμᾶς D.8.34, τὸ πλῆθος I.AI 7.196, en v. pas. οἱ δ' ἄλλως δημαγωγηθέντες Chio 15.2, δημαγωγεῖσθαι καὶ στασιάζειν dejarse convencer por los demagogos y tomar parte en sediciones Plu.Cam.9, cf. Dio 32, δημαγωγούμενος ὄχλος Plu.Eum.13, τῷ λόγῳ καὶ τῇ χάριτι δεδημαγωγημένοι I.AI 16.65
•c. ac. int. οὐ γὰρ δημαγωγήσειν το[ῦ] το πράττοντας τὴν κενὴν καὶ ἀφυσιολόγη[τ] ον δ[η] μαγ[ωγ] ίαν que no practicarán haciendo esto una demagogia vana y ajena a la naturaleza, Phld.Epicur.1.28.12
•en cont. milit., sin valor peyor. atraerse, conciliarse, ganarse el apoyo de τοὺς ἄνδρας X.An.7.6.4, πάντας (τοὺς ἡγεμόνας) ταῖς φιλανθρωποτάταις ὁμιλίαις δημαγωγῶν D.S.18.61.
2 gener. seducir, atraer, hechizar c. ac. pers. o ref. pers. τοὺς ἁπάντων ἐδημαγώγησεν ὀφθαλμούς Charito 4.1.10, πάντας ... ἐδημαγώγει τὸ κάλλος Charito 5.1.8, τὰς γραῦς Lib.Or.14.65, πάντας δημαγωγεῖ τῷ ψαλμῷ Gr.Nyss.Res.246.3, δ. ... τὸ θέατρον hechizar al público de Homero, Him.66.3
•en v. pas. ser atraído πόθεν ... πρὸς τὸν ἱερὸν τοῦτον ἐδημαγωγήθητε τόπον; Gr.Nyss.M.46.736C.
3 gobernar, regir τοῦ Πνεύματος πάντα δημαγωγοῦντος Chrys.M.61.312.
4 c. ac. de cosa complacer al pueblo concediendo τοῦτο ἐδημαγώγησεν concedió ese favor al pueblo Charito 8.7.2
•hacerse popular ordenando o disponiendo τὰ πρὸς ἡδονὴν τῷ πλήθει D.H.Dem.17.1 (cód.).
5 c. valor fact. hacer popular, atraer el fervor popular hacia c. ac. de pers. ἡ δόξα τῶν ἐν Φιλίπποις γεγονότων ἐδημαγώγει τὸν Ἀντώνιον App.BC 5.53.