ταφεύς: Difference between revisions
From LSJ
Κακὸν μέγιστον ἐν βροτοῖς ἀπληστία → Malumm est hominibus maximum immoderatio → Das größte Übel ist bei Menschen Völlerei
(Bailly1_5) |
(40) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=έως (ὁ) :<br />celui qui ensevelit, fossoyeur.<br />'''Étymologie:''' [[θάπτω]]. | |btext=έως (ὁ) :<br />celui qui ensevelit, fossoyeur.<br />'''Étymologie:''' [[θάπτω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-έως, ὁ, Α<br />[[νεκροθάφτης]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> [[τάφος]] <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -<i>εύς</i> (<b>πρβλ.</b> <i>ἱππ</i>-<i>εύς</i>)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:50, 29 September 2017
English (LSJ)
έως, ὁ,
A burier, grave-digger, S.OC582, El. 1488, Plu.Comp.Pel.Marc.3.
German (Pape)
[Seite 1075] έως, ὁ, der den Todten begräbt; Soph. O. C. 588 El. 1410; B. A. 308.
Greek (Liddell-Scott)
τᾰφεύς: έως, ὁ, (θάπτω) ὁ θάπτων, νεκροθάπτης, Λατ. vespillo, Σοφ. Ο. Κ. 582. Ἠλ. 1488.
French (Bailly abrégé)
έως (ὁ) :
celui qui ensevelit, fossoyeur.
Étymologie: θάπτω.
Greek Monolingual
-έως, ὁ, Α
νεκροθάφτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τάφος + κατάλ. -εύς (πρβλ. ἱππ-εύς)].
