ἅτε

English (LSJ)

properly acc. pl. neut. of ὅστε (as in Il.11.779, 22.127).    I just as, as if, so as, ἅ. σήριον ἄστρον prob. in Alcm.23.62, cf. Pi.O.1.2, P.4.30, Hdt.5.85, S.Aj.168 (lyr., s. v. l.); τιμᾶν τινα ἅ. ἱερόφαντιν Jul. Or.7.221c.    II causal, inasmuch as, seeing that, with part., ἅτε τὸν χρυσὸν ἔχων Hdt.1.154, cf. 102; Cratin.295, Ar.Pax623, Th.4.130, etc.: with gen. abs., ἅτε τῶν ὁδῶν φυλασσομένων Hdt.1.123, cf. Pl. Smp.223b, etc.:—with part. omitted, δίκτυα δοὺς [αὐτῷ] ἅτε θηρευτῇ [ὄντι] Hdt.1.123, etc.; ἅ. γένους προμάτωρ dub. in A.Th.140 (lyr.); ἅ. δή Hdt.1.171; ἅ. δὴ οὖν Pl.Prt.321b; ὡς ἅ. freq. in Olymp. in Mete.39.12, al.—Rare in Trag., and onlv in lyr.

French (Bailly abrégé)

conj.
1 comme, de même que;
2 comme, en tant que, attendu que :
• dev. un subst. ἄτε γένους προμάτωρ ESCHL comme premier auteur de la race;
• dev. un part. : ἄτε ὤν ou ἔχων HDT, THC comme étant, comme ayant;
• avec un gén. abs. : ἄτε τῶν ὁδῶν φυλασσομένων HDT attendu que les chemins sont gardés.
Étymologie: plur. neutre de ὅστε.

English (Autenrieth)

never as adv. in Homer, see ὅς τε.

English (Slater)

ἅτε v. ὅς τε.