ἐρίγδουπος: Difference between revisions
θεὸς δ' ἁμαρτάνουσιν οὐ παρίσταται → God doesn't stand by those who do wrong → A peccatore sese numen segregat → Ein Gott steht denen, die da freveln, niemals bei
(SL_1) |
(14) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{Slater | {{Slater | ||
|sltr=[[ἐρίγδουπος]], -ον</b> <br /> <b>1</b> resounding ἐν δὲ Ναίδων ἐρίγδουποι στοναχαὶ Δ. 2. 12. | |sltr=[[ἐρίγδουπος]], -ον</b> <br /> <b>1</b> resounding ἐν δὲ Ναίδων ἐρίγδουποι στοναχαὶ Δ. 2. 12. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐρίγδουπος]], -ον (Α)<br />([[κυρίως]] για έμψυχα) αυτός που βροντά, αυτός που ηχεί, ο [[βροντώδης]] («ἐρίγδουποι πόδες ἵππων», <b>Ομ. Ιλ.</b>)<br /><b>βλ.</b> και [[ερίδουπος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ερι</i>- (επιτ. [[μόριο]]) <span style="color: red;">+</span> [[γδούπος]]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:32, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A = ἐρίδουπος (q.v.), loud-sounding, thundering, in Hom. epith. of Zeus, Διὸς υἱὸν ἐριγδούποιο Il.5.672 ; ἐ. πόσις Ἥρης Od.15.112 ; exc. in Il.11.152 ἐ. πόδες ἵππων ; so after Hom., Ναΐδων ἐ. στοναχαί Pi.Dith.Oxy.2.12 ; καλαῦροψ APl.4.74 ; βοείη Nonn.D.18.105.
German (Pape)
[Seite 1028] laut tosend, donnernd, bei Hom. gew. ἐρ. πόσις Ἥρης, vom Donnerer Zeus; aber Il. 11, 152 ἐρίγδουποι πόδες ἵππων; sp. D., ποταμοί Qu. Sm. 3, 221. Vgl. ἐρίδουπος.
Greek (Liddell-Scott)
ἐρίγδουπος: -ον, = ἐρίδουπος (ὃ ἴδε), βροντωδῶς ἠχῶν, βροντώδης, παρ’ Ὁμ. ἀείποτε ἐπίθετον τοῦ Διός, ἐριγδούπου Διὸς υἱὸν Ἰλ. Ε. 672· ἐρ. πόσις Ἥρης Ὀδ. Ο. 112, 180 Ἰλ.: Ἐν Ἰλ. Λ. 152. περὶ τῶν ποδῶν τῶν ἵππων, ἐρίγδουποι πόδες ἵππων.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au bruit retentissant.
Étymologie: ἐρι-, *γδοῦπος, v. δοῦπος.
English (Autenrieth)
and ἐρίδουπος (γδοῦπος): loud-thundering, resounding; epith. of Zeus, also of the seashore, the feet of horses, and the portico of a palace, Il. 5.672, Il. 20.50, Il. 11.152, Il. 24.323.
English (Slater)
ἐρίγδουπος, -ον
1 resounding ἐν δὲ Ναίδων ἐρίγδουποι στοναχαὶ Δ. 2. 12.
Greek Monolingual
ἐρίγδουπος, -ον (Α)
(κυρίως για έμψυχα) αυτός που βροντά, αυτός που ηχεί, ο βροντώδης («ἐρίγδουποι πόδες ἵππων», Ομ. Ιλ.)
βλ. και ερίδουπος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ερι- (επιτ. μόριο) + γδούπος].
