ἀκατακράτητος: Difference between revisions
From LSJ
(big3_2) |
(2) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{DGE | {{DGE | ||
|dgtxt=-ον<br />[[irresistible]], <i>EM</i>α 4<br /><b class="num">•</b>subst. περισχεῖν τὸ ἀ. Eust.<i>Op</i>.151.22. | |dgtxt=-ον<br />[[irresistible]], <i>EM</i>α 4<br /><b class="num">•</b>subst. περισχεῖν τὸ ἀ. Eust.<i>Op</i>.151.22. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-η, -ο (Μ [[ἀκατακράτητος]], -ον) [[κατακρατῶ]]<br /><b>1.</b> [[εκείνος]] που δεν μπορεί [[κανείς]] να τον κατακρατήσει, να μην τον επιστρέψει στον δικαιούχο<br /><b>2.</b> αυτός που δεν μπορεί να κρατηθεί από δικαστική ή αστυνομική [[αρχή]]<br /><b>μσν.</b><br />ο [[ασυγκράτητος]], ο [[ανυπότακτος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 06:48, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A gloss on ἀάσχετος, EM1.31.
Greek (Liddell-Scott)
ἀκατακράτητος: ὃν δὲν δύναταί τις νὰ ὑποτάξῃ: τὸ ἀκατακράτητον, Εὐστ. Πονημ. 151. 22.
Spanish (DGE)
-ον
irresistible, EMα 4
•subst. περισχεῖν τὸ ἀ. Eust.Op.151.22.
Greek Monolingual
-η, -ο (Μ ἀκατακράτητος, -ον) κατακρατῶ
1. εκείνος που δεν μπορεί κανείς να τον κατακρατήσει, να μην τον επιστρέψει στον δικαιούχο
2. αυτός που δεν μπορεί να κρατηθεί από δικαστική ή αστυνομική αρχή
μσν.
ο ασυγκράτητος, ο ανυπότακτος.
