ἐπίτηκτος: Difference between revisions
Ζήτει σεαυτῷ καταλιπεῖν εὐδοξίαν → Tibi studeto gloriam relinquere → Dir guten Ruf zu hinterlassen sei bemüht
(Bailly1_2) |
(14) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> plaqué (d’or, <i>etc.</i>);<br /><b>2</b> <i>fig.</i> feint, simulé, faux.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπιτήκω]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> plaqué (d’or, <i>etc.</i>);<br /><b>2</b> <i>fig.</i> feint, simulé, faux.<br />'''Étymologie:''' [[ἐπιτήκω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐπίτηκτος]], -ον (Α)<br /><b>1.</b> ο περιχυμένος, καλυμμένος από λειωμένο [[μέταλλο]]<br /><b>2.</b> <b>(ειδ.)</b> [[επίχρυσος]]<br /><b>3.</b> ο καλυμμένος, στολισμένος με χρυσό ή με επίχρυσα κοσμήματα<br /><b>4.</b> <b>μτφ.</b> [[τεχνητός]], [[προσποιητός]], [[πλαστός]], [[κίβδηλος]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>επί</i> <span style="color: red;">+</span> [[τηκτός]] (<span style="color: red;"><</span> [[τήκω]] «[[λειώνω]]»). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:12, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A overlaid with gold, στέφανον χρυσοῦν, οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν τινα Alex.96. 2 with gold or gilded ornaments laid on, κρατὴρ ὑπάργυρος ἐ. IG22.1386.16 ; στλεγγίδιον ἐ. ib.1544.13. II metaph., counterfeit, ἐπίτηκτα φιλεῖν AP5.186 (Mel.) ; 'veneer', Cic.Att.7.1.5.
German (Pape)
[Seite 992] darauf geschmolzen, angelöthet, bes. von erhabenen Metallarbeiten, die auf größere metallene Gefäße aufgelöthet wurden, vgl. Böckh Staatshaush. II p. 301; κύλιξ Alexis bei Ath. XI, 471 e; erkünstelt, erheuchelt, verstellt, ἐπίτηκτα φιλοῦσα ἥλως, οὐ κρύπτει πλαστὸν ἔρωτα χρόνος Mel. 62 (V, 187); vgl. Cic. ad Att. 7, 1.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίτηκτος: -ον, ἐπίχρυσος, στέφανον κύκλῳ ἔχουσα χρυσοῦν· οὐ γὰρ ἐπίτηκτόν τινα Ἄλεξ. ἐν «Ἱππεῖ» 2. 2) κεκαλυμμένος χρυσῷ ἢ ἐπιχρύσοις κοσμήμασι, «sigillis s. emplematis inductus», ὡς ἑρμηνεύει ὁ Böckh, κρατὴρ ὑπάργυρος ἐπ. Συλλ. Ἐπιγρ. 150Α. 43· κρατὴρ ἐπ., ἐπίχρυσος, αὐτόθι 151. 25., 159. 9. ΙΙ. μεταφ., πλαστὸς, κίβδηλος, ἐπίτηκτα φιλεῖν Ἀνθ. Π. 5, 187, πρβλ. Κικ. π. Ἀττ. 7. 1, 5.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 plaqué (d’or, etc.);
2 fig. feint, simulé, faux.
Étymologie: ἐπιτήκω.
Greek Monolingual
ἐπίτηκτος, -ον (Α)
1. ο περιχυμένος, καλυμμένος από λειωμένο μέταλλο
2. (ειδ.) επίχρυσος
3. ο καλυμμένος, στολισμένος με χρυσό ή με επίχρυσα κοσμήματα
4. μτφ. τεχνητός, προσποιητός, πλαστός, κίβδηλος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + τηκτός (< τήκω «λειώνω»).
