ἐχέτης: Difference between revisions
From LSJ
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ου (ὁ) :<br />qui possède.<br />'''Étymologie:''' [[ἔχω]]. | |btext=ου (ὁ) :<br />qui possède.<br />'''Étymologie:''' [[ἔχω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[ἐχέτης]], ὁ (Α)<br />αυτός που έχει, [[άνθρωπος]] με [[πολλά]] [[αγαθά]], [[πλούσιος]] [[κτηματίας]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> θ. <i>εχ</i>-του <i>έχω</i> (I) <span style="color: red;">+</span> κατάλ. -[[έτης]] (<b>[[πρβλ]].</b> <i>ευν</i>-[[έτης]], <i>οφειλ</i>-[[έτης]])]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:15, 29 September 2017
English (LSJ)
ου, ὁ,
A = ὁ ἔχων, man of substance, Pi.Fr.304.
German (Pape)
[Seite 1124] ὁ, der Habende, Besitzende, Reiche, Pind. frg. 273.
Greek (Liddell-Scott)
ἐχέτης: -ου, ὁ, = ὁ ἔχων, ἔχων περιουσίαν, πλούσιος, Πινδ. Ἀποσπ. 273.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
qui possède.
Étymologie: ἔχω.
Greek Monolingual
ἐχέτης, ὁ (Α)
αυτός που έχει, άνθρωπος με πολλά αγαθά, πλούσιος κτηματίας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. εχ-του έχω (I) + κατάλ. -έτης (πρβλ. ευν-έτης, οφειλ-έτης)].
