οἰνοχόη

English (LSJ)

ἡ,

   A vessel for taking wine from the mixing-bowl (κρατήρ) and pouring it into the cups, Hes.Op. 744, Hermipp.65, Eup.361, etc. ; φιάλας τε καὶ οἰ. Th.6.46 ; χρύσεαι οἰ. E.Tr.820 (lyr.) ; ἀργυρᾶ (-αῖ) IG12.315.3, 22.1388.30, al. ; οἰ. θεῶν σωτήρων OGI214.45 (Didyma).    II a kind of sideboard to range the wine-cups on, Phryn.PSp.95 B.    III female cupbearer, LXX Ec.2.8.

Greek (Liddell-Scott)

οἰνοχόη: ἡ, ἀγγεῖόν τι μικρὸν δι’ οὗ ἤντλουν τὸν μεμιγμένον οἶνον ἐκ τοῦ κρατῆρος καὶ ἐνέχεον εἰς τὰ ποτήρια, Ἡσιόδ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 742˙ φιάλας τε καὶ οἰν. Θουκ. 6. 46˙ οἰν. χρύσεαι Εὐρ. Τρῳ. 820˙ ἀργυραῖ Συλλ. Ἐπιγρ. 150Α. 30., 151. 22˙ οἰν. θεῶν σωτήρων 2852. 45. ΙΙ. εἶδος τραπέζης, ἐφ’ ἧς ἐτοποθέτουν κατὰ σειρὰν τὰ ποτήρια, Α. Β. 55. ΙΙΙ. θηλυκ. τοῦ οἰνοχόος, Ἑβδ. (Ἐκκλ. Β΄, 8).

French (Bailly abrégé)

ης (ἡ) :
œnochoé, vase pour verser le vin dans les coupes, cruche.
Étymologie: οἰνοχόος.

Greek Monolingual

η (Α οἰνοχόη)
(στην αρχαία Ελλάδα) αγγείο με μία λαβή με το οποίο αντλούσαν τον οίνο από τον κρατήρα και τον έχυναν στα ποτήρια
αρχ.
1. είδος τραπεζιού πάνω στο οποίο τοποθετούσαν κατά σειρά τα ποτήρια
2. γυναίκα που κερνούσε το κρασί («ἐποίησά μοι ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας... οἰνοχόον καὶ οἰνοχόας», ΠΔ).
[ΕΤΥΜΟΛ. < οἶνος + χοή (< χέω), πρβλ. υδρο-χόη].