οὔλαφος: Difference between revisions
Ἢ λέγε τι σιγῆς κρεῖττον ἢ σιγὴν ἔχε → Sile, melius vel loquere silentio → Was besser ist als Schweigen, sage oder schweig
(29) |
(2b) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=[[οὔλαφος]] (Α)<br /><i>([[κατά]] τον <b>Ησύχ.</b>)</i> «[[νεκρός]]».<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Πιθ. <span style="color: red;"><</span> [[οὖλος]] (III) «[[ολέθριος]]» <span style="color: red;">+</span> εκφρ. [[επίθημα]] -<i>φος</i> (<b>πρβλ.</b> [[κρότος]]: [[κρόταφος]]). Κατ' [[άλλη]] [[άποψη]], πρόκειται για σύνθ. με β' συνθετικό τη λ. <i>ἀφή</i>]. | |mltxt=[[οὔλαφος]] (Α)<br /><i>([[κατά]] τον <b>Ησύχ.</b>)</i> «[[νεκρός]]».<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Πιθ. <span style="color: red;"><</span> [[οὖλος]] (III) «[[ολέθριος]]» <span style="color: red;">+</span> εκφρ. [[επίθημα]] -<i>φος</i> (<b>πρβλ.</b> [[κρότος]]: [[κρόταφος]]). Κατ' [[άλλη]] [[άποψη]], πρόκειται για σύνθ. με β' συνθετικό τη λ. <i>ἀφή</i>]. | ||
}} | |||
{{etym | |||
|etymtx=Grammatical information: m.<br />Meaning: [[corpse]] (s. below).<br />Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]<br />Etymology: With <b class="b3">φο-</b>suffix in <b class="b3">οὔλαφος νεκρός</b> H., often connected with <b class="b3">οὖλος</b> 3.; also in <b class="b3">οὑλαφη-φόρος</b> <b class="b2">bearer of corpses</b> (Call. Iamb. 1, 234); cf. Chantraine Form. 263 (to be rejected Bechtel Dial. 3, 323). - To my mind rather an independent Pre-Greek word.<br />See also: s. 3. <b class="b3">οὖλος</b>. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 05:50, 3 January 2019
English (LSJ)
νεκρός, Hsch. οὖλε,
A v. οὔλω.
German (Pape)
[Seite 412] (?), erkl. Hesych. νεκρός.
Greek Monolingual
οὔλαφος (Α)
(κατά τον Ησύχ.) «νεκρός».
[ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < οὖλος (III) «ολέθριος» + εκφρ. επίθημα -φος (πρβλ. κρότος: κρόταφος). Κατ' άλλη άποψη, πρόκειται για σύνθ. με β' συνθετικό τη λ. ἀφή].
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: corpse (s. below).
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: With φο-suffix in οὔλαφος νεκρός H., often connected with οὖλος 3.; also in οὑλαφη-φόρος bearer of corpses (Call. Iamb. 1, 234); cf. Chantraine Form. 263 (to be rejected Bechtel Dial. 3, 323). - To my mind rather an independent Pre-Greek word.
See also: s. 3. οὖλος.
