θετέος: Difference between revisions
ἔκστασίς τίς ἐστιν ἐν τῇ γενέσει τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν → what is contrary to nature is any developmental aberration from what is in accord with nature (Aristotle, On the Heavens 286a19)
(2b) |
(1ab) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''θετέος:''' adj. verb. к [[τίθημι]]. | |elrutext='''θετέος:''' adj. verb. к [[τίθημι]]. | ||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[θετέος]], η, ον verb. adj.]<br /><b class="num">I.</b> to be laid [[down]], Arist.<br /><b class="num">II.</b> θετέον, one must lay [[down]], Xen. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 19:40, 9 January 2019
English (LSJ)
α, ον,
A to be countedas, Pl.Epin.984a, Arist.Pol.1277b38. II θετέον, one must establish, ἆθλα Pl.Lg.832e; one must assume, X. Mem.4.2.15; one must reckon, count, τοὺς βαναύσους πολίτας Arist. Pol.1277b35, cf. Satyr.Vit.Eur.Fr.39xv6, etc.; ἐν ἁμαρτίᾳ Ph.2.171.
German (Pape)
[Seite 1204] adj. verb. zu τίθημι, was zu setzen, anzunehmen ist; τούτων ἡμῖν θάτερα θετέα Plat. Epin. 984 a; Sp.
Greek (Liddell-Scott)
θετέος: -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθ., ὃν πρέπει νὰ θέσῃ τις, Πλάτ. Ἐπιν. 984 Α, Ἀριστ. Πολιτικ. 3. 5, 1. ΙΙ. θετέον, δεῖ τιθέναι, Πλάτ. Νόμ. 832 Ε, Ξεν. Ἀπομν. 4. 2, 14, κτλ.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
adj. verb. de τίθημι.
Greek Monotonic
θετέος: -α, -ον,
I. ρημ. επίθ., αυτός που τοποθετείται, σε Αριστ.
II. θετέον, αυτό που πρέπει να τεθεί, σε Ξεν.
Russian (Dvoretsky)
θετέος: adj. verb. к τίθημι.
Middle Liddell
θετέος, η, ον verb. adj.]
I. to be laid down, Arist.
II. θετέον, one must lay down, Xen.
