ἀκράτωρ

English (LSJ)

[ᾰ], ορος, ὁ,

   A = ἀκρατής 1, S.Ph.486, Ph.1.116, al.    II = ἀκρατής 11, ἀ. ἑαυτοῦ Pl.R.579c, Criti.121a; γαστέρων Theopomp. Hist.39, cf. Ph.2.357, Ael.Fr.90.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκράτωρ: [ᾰ], -ορος, ὁ = ἀκρατὴς Ι, Σοφ. Φ. 486. ΙΙ. = ἀκρατής ΙΙ, ἀκρ. ἑαυτοῦ, Πλάτ. Πολ. 579C., Κριτί. 121Α.

French (Bailly abrégé)

ορος (ὁ, ἡ)
sans force pour (tomber à genoux), impuissant.
Étymologie: ἀ, κράτος.

Spanish (DGE)

-ορος, ὁ

• Prosodia: [-ᾰ-]
1 débil, imposibilitado ἀ. ὁ τλήμων S.Ph.486, cf. Ph.1.116.
2 que carece de control sobre c. gen. ἑαυτοῦ Pl.R.579c, Criti.121a, γαστέρων Theopomp.Hist.40
•que no se puede controlar respecto a c. gen. οἴνου καὶ τῶν ἄλλων ἡδονῶν Iambl.Fr.63
•abs. de pasiones, etc. desenfrenado ἐπιθυμία Ph.1.488, ἡδονή Ph.2.305.

Greek Monolingual

ἀκράτωρ (-ορος), ο (Α)
1. αδύναμος, ασθενικός
2. αυτός που δεν έχει επιβολή, δεν εξουσιάζει κάποιον ή κάτι (βλ. και ακρατής).
[ΕΤΥΜΟΛ. Παράλληλος τ. της λ. ἀκρατής].

Greek Monotonic

ἀκράτωρ: [ᾰ], -ορος, ὁ I. = ἀκρατῆς I, σε Σοφ.
II. ἀκρατής II, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

ἀκράτωρ: ορος (ρᾱ) adj. бессильный, немощный Soph.: ἀ. ἑαυτοῦ Plat. не владеющий собой.

Middle Liddell

II. = ἀκρατής I, Soph.
II. = ἀκρατής II, Plat.

English (Woodhouse)

disabled, maimed