πήμων

English (LSJ)

ον, gen. ονος, A baneful, Orph. Εὐχή 31.

German (Pape)

[Seite 611] ον, schädlich, Leid zufügend, Orph. H. 1, 31. Vgl. ἀπήμων.

Greek (Liddell-Scott)

πήμων: -ονος, ὁ, ἡ, ὀλέθριος, Ὀρφ. Ὕμν. 1. 31· πρβλ. ἀπήμων.

Greek Monolingual

-ονος, ὁ, ἡ, Α
ολέθριος, καταστρεπτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. έχει σχηματιστεί υστερογενώς κατ' απόσπαση από τα σύνθ. σε -πήμων (< πῆμα), πρβλ. α-πήμων, δενδρο-πήμων κ.λπ.].