ἐπαινετικός: Difference between revisions
ἐλπίδες ἐν ζωοῖσιν, ἀνέλπιστοι δὲ θανόντες → hope is for the living, while the dead despair
Line 23: | Line 23: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἐπαινετικός:'''<br /><b class="num">1)</b> склонный к восхвалению (οὐκ ἐ. οὐδὲ [[κακολόγος]] Arst.);<br /><b class="num">2)</b> [[хвалебный]], [[похвальный]] ([[λόγος]] Luc.). | |elrutext='''ἐπαινετικός:'''<br /><b class="num">1)</b> [[склонный к восхвалению]] (οὐκ ἐ. οὐδὲ [[κακολόγος]] Arst.);<br /><b class="num">2)</b> [[хвалебный]], [[похвальный]] ([[λόγος]] Luc.). | ||
}} | }} |
Revision as of 20:10, 19 August 2022
English (LSJ)
ή, όν, A given to praising, laudatory, Arist.EN1125a7; λόγος ἐ. Luc.Pr. Im.19. Adv. -κῶς Eust.102.37.
German (Pape)
[Seite 895] ή, όν, zum Loben geneigt, Arist. Eth 4, 8; lobend, λόγος, Luc. pro imagg. 19. – Adv. Eust.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπαινετικός: -ή, -όν, ὁ ἔχων τὴν συνήθειαν νὰ ἐπαινῇ, οὐδ’ αὖ ἐπαινετικός ἐστιν Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 8, 31· ἔχων ἔπαινον, ἐγκωμιαστικός, τῶν ἐπαινετικῶν τούτων λόγων Λουκ. Ὑπὲρ τῶν Εἰκόν. 19. ― Ἐπίρρ. ἐπαινετικῶς Εὐστ. 102. 37.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
qui concene l’éloge, laudatif.
Étymologie: ἐπαινέω.
Greek Monolingual
-ή, -ό (AM ἐπαινετικός, -ή, -όν)
1. αυτός που γίνεται για έπαινο
2. αυτός που συνηθίζει να επαινεί, εγκωμιαστικός («επαινετικά λόγια»).
Russian (Dvoretsky)
ἐπαινετικός:
1) склонный к восхвалению (οὐκ ἐ. οὐδὲ κακολόγος Arst.);
2) хвалебный, похвальный (λόγος Luc.).