ἀνόρεκτος: Difference between revisions
ἁρμονίη ἀφανὴς φανερῆς κρείττων → the hidden attunement is better than the obvious one, invisible connection is stronger than visible, harmony we can't see is stronger than harmony we can, unseen harmony is stronger than what we can see
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
m (Text replacement - "<b class="num">(\d+)\)" to "<b class="num">$1") |
||
Line 20: | Line 20: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ἀνόρεκτος:'''<br /><b class="num">1 | |elrutext='''ἀνόρεκτος:'''<br /><b class="num">1</b> [[не имеющий желаний]], [[лишенный потребностей]] (τινος и περί τι Arst.);<br /><b class="num">2</b> [[не имеющий аппетита]] (οἱ νοσοῦντες Plut.);<br /><b class="num">3</b> [[не возбуждающий аппетита]] Plut. | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls |
Revision as of 17:30, 25 November 2022
English (LSJ)
ον, A without appetite for, ἀπολαύσεως Arist.VV1250b9; ἡδονῆς Andronic. Rhod.p.576 M.; περὶ τὰς ἀπολαύσεις Arist.VV1250a8: abs., Sor.1.24, Plu.2.460a, etc. Adv. ἀνορέκτως, ἔχειν Gal.10.576. II Pass., not desired, of food, Plu.2.664a.
Spanish (DGE)
-ον
I 1que no tiene apetito c. gen. αἰσχρᾶς ἡδονῆς Arist.VV 1250b9, Andronic.Rhod.p.576, φαύλων ἡδονῶν Arist.VV 1250a8, σιτίων Plu.2.460a
•abs. στόμαχος Sor.16.7
•abs. individuo que no tiene deseo de orinar, Pelagon.140.
2 fig. displicente ἀνορέκτους παρέχειν τὰς ἀκοὰς τῷ ... νόμῳ hacer oídos sordos a la ley Const.Or.S.C. en Eus.M.20.1269C.
II que no es apetecido τὸ δὲ ἀπαθὲς ἀνήδονον πάντῃ καὶ ἀνόρεκτον Dam.in Phlb.86
•subst. τὸ ἀ. Plu.2.664a.
III adv. -ως sin apetito ἀνορέκτως ἔχειν Gal.10.576.
German (Pape)
[Seite 241] ohne Verlangen, ohne Appetit, Galen.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 sans appétit, sans désir;
2 non désiré.
Étymologie: ἀ, ὀρέγω.
Russian (Dvoretsky)
ἀνόρεκτος:
1 не имеющий желаний, лишенный потребностей (τινος и περί τι Arst.);
2 не имеющий аппетита (οἱ νοσοῦντες Plut.);
3 не возбуждающий аппетита Plut.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνόρεκτος: -ον, ὁ μὴ ἔχων ὄρεξιν, μ. γεν., πάσης ἀπολαύσεως αἰσχράς ἡδονῆς ἀνόρεκτον Ἀριστ. περὶ ἀρετ. 4, 5· μετ’ αἰτ. ἀνόρεκτοι περὶ τὰς ἀπολαύσεις τῶν φαύλων ἡδονῶν αὐτόθι 2. 1· ἀπολ., Πλούτ. 2. 460Α: ― Ἐπίρρ. -έκτως, ἀνορέκτως ἔχειν Ἀλέξ. Τραλλ. 6. 2, σ. 102. ΙΙ. τὸ ἀνόρεκτον, τὸ μὴ κινοῦν τὴν ὄρεξιν, Πλούτ. 2. 664Α.
Greek Monolingual
κ. ανόρεχτος, -η, -ο (Α ἀνόρεκτος, -ον)
1. αυτός που δεν έχει όρεξη για φαγητό
2. απρόθυμος, κακόκεφος, κακοδιάθετος
νεοελλ.
(Σημειολ.) αυτός που πάσχει από ανορεξία
αρχ.
(με παθ. σημ.) ανεπιθύμητος.