ὀρείαυλος: Difference between revisions

From LSJ

ἔργοισι χρηστός, οὐ λόγοις ἔφυν μόνον → a friend in deeds, and not in words alone

Source
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) ([a-zA-ZÀ-ÿŒœ ]+);" to "$1 $2;")
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(<\/b>) ([a-zA-ZÀ-ÿŒ'œ ]+)\.<br" to "$1 .<br")
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{bailly
{{bailly
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> [[qui habite les montagnes]];<br /><b>2</b> qui se trouve sur les montagnes.<br />'''Étymologie:''' [[ὄρος]], [[αὐλή]].
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> [[qui habite les montagnes]];<br /><b>2</b> [[qui se trouve sur les montagnes]].<br />'''Étymologie:''' [[ὄρος]], [[αὐλή]].
}}
}}
{{ls
{{ls

Revision as of 10:42, 30 November 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: ὀρείαυλος Medium diacritics: ὀρείαυλος Low diacritics: ορείαυλος Capitals: ΟΡΕΙΑΥΛΟΣ
Transliteration A: oreíaulos Transliteration B: oreiaulos Transliteration C: oreiavlos Beta Code: o)rei/aulos

English (LSJ)

ον, (αὐλή) inhabiting the mountains, Opp.C.3.18, H.4.309.

German (Pape)

[Seite 371] in den Bergen hausend, bergbewohnend; θῆρες, Opp. Cyn. 3, 18; auch ξύλοχοι, Hal. 4, 309.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qui habite les montagnes;
2 qui se trouve sur les montagnes.
Étymologie: ὄρος, αὐλή.

Greek (Liddell-Scott)

ὀρείαυλος: -ον, (αὐλὴ) ὁ τὰ ὄρη κατοικῶν, Ὀππ. Κυν. 3. 18· καθόλου, ὁ ἐπὶ τῶν ὀρέων, ὁ αὐτ. ἐν Ἁλ. 4. 309.

Greek Monolingual

ὀρείαυλος και ὀρέσσαυλος, -ον (Α)
αυτός που κατοικεί στα όρη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ὀρει- / ὀρεσσ- (βλ. λ. όρος [II]) + -αυλος (< αὐλή), πρβλ]. θύρ-αυλος].