ἀμήνιτος: Difference between revisions
Ζήτει σεαυτῷ καταλιπεῖν εὐδοξίαν → Tibi studeto gloriam relinquere → Dir guten Ruf zu hinterlassen sei bemüht
(Bailly1_1) |
(big3_3) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>I. 1</b> non inspiré, non causé par le ressentiment;<br /><b>2</b> sans ressentiment;<br /><b>II.</b> qui ne cause pas de ressentiment, qui n’irrite pas.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[μηνίω]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>I. 1</b> non inspiré, non causé par le ressentiment;<br /><b>2</b> sans ressentiment;<br /><b>II.</b> qui ne cause pas de ressentiment, qui n’irrite pas.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[μηνίω]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=(ἀμήνῑτος) -ον<br /><b class="num">I</b> <b class="num">1</b>[[no resentido]], [[no airado]], [[βάξις]] A.<i>Supp</i>.975, ἔφη ... <ἂν> [[ἀμήνιτος]] εἶναι Hdt.9.94, θεός Plu.2.413d, τὸ [[δαιμόνιον]] Plu.2.578a, cf. <i>PMag</i>.7.572, διαφυλάττων ... ἵλεω καὶ ἀμήνιτον ἐμαυτόν Plu.2.464c, παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν Plu.2.90d, cf. 2.167d, 741a.<br /><b class="num">2</b> [[no producido por ira o resentimiento]] λέγων χειμῶν' Ἀχαιῶν οὐκ ἀμήνιτον θεοῖς contando el temporal de los aqueos, en que no estuvo ausente la ira de los dioses</i> A.<i>A</i>.649.<br /><b class="num">II</b> adv. -ως [[sin ira]], [[sin resentimiento]] σ' ἔθηκε Ζεὺς ἀ. A.<i>A</i>.1036, cf. Achae.15, Plu.2.95d, Hsch. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:11, 21 August 2017
English (LSJ)
ον, (μηνίω)
A not angry, Hdt.9.94; βάξις A.Supp.975; χειμὼν Ἀχαιῶν οὐκ ἀμήνιτος θεοῖς Id.Ag.649. Adv. -τως ib.1036.
German (Pape)
[Seite 123] dasselbe, Her. 9. 94; bes. von den Göttern, Plut., neben εὐμενής; bei Aesch. ist βάξις ἀμ., Suppl. 953, nicht Zorn veranlassend; aber χειμὼν οὐκ ἀμ. θεοῖς, der durch der Götter Zorn veranlaßte Sturm. – Adv. -τως, Ag. 1006, zornlos.
Greek (Liddell-Scott)
ἀμήνῑτος: -ον, (μηνίω) ὁ μὴ ὢν ὠργισμένος ἢ ὀργίλος, Ἡρόδ. 9. 94· βάξις Αἰσχύλ. Ἱκ. 975· χειμὼν Ἀχαιῶν οὐκ ἀμήνιτος θεοῖς = ἐπέμφθη κατ’ αὐτῶν οὐχὶ ἄλλως, εἰμὴ ἕνεκα τῆς ἰδιαιτέρας ὀργῆς τῶν θεῶν Αἰσχύλ. Ἀγ. 649 (ἔνθα ὁ Dobree διώρθωσεν Ἀχαιοῖς οὐκ ἀμήνιτος θεῶν). ― Ἐπίρρ. -τως αὐτόθι 1034.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
I. 1 non inspiré, non causé par le ressentiment;
2 sans ressentiment;
II. qui ne cause pas de ressentiment, qui n’irrite pas.
Étymologie: ἀ, μηνίω.
Spanish (DGE)
(ἀμήνῑτος) -ον
I 1no resentido, no airado, βάξις A.Supp.975, ἔφη ... <ἂν> ἀμήνιτος εἶναι Hdt.9.94, θεός Plu.2.413d, τὸ δαιμόνιον Plu.2.578a, cf. PMag.7.572, διαφυλάττων ... ἵλεω καὶ ἀμήνιτον ἐμαυτόν Plu.2.464c, παρέξεις ἄθυμον καὶ ἀμήνιτον σεαυτόν Plu.2.90d, cf. 2.167d, 741a.
2 no producido por ira o resentimiento λέγων χειμῶν' Ἀχαιῶν οὐκ ἀμήνιτον θεοῖς contando el temporal de los aqueos, en que no estuvo ausente la ira de los dioses A.A.649.
II adv. -ως sin ira, sin resentimiento σ' ἔθηκε Ζεὺς ἀ. A.A.1036, cf. Achae.15, Plu.2.95d, Hsch.
