ἀστακός: Difference between revisions
Ἔστιν Δίκης ὀφθαλμός, ὃς τὰ πάνθ' ὁρᾷ → Die Dike hat ein Auge, das nichts übersieht → Das Recht besitzt ein Auge, welches alles sieht
(Bailly1_1) |
(big3_7) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=οῦ (ὁ) :<br />homard, <i>poisson</i>.<br />'''Étymologie:''' DELG cf. [[ἀστράγαλος]]. | |btext=οῦ (ὁ) :<br />homard, <i>poisson</i>.<br />'''Étymologie:''' DELG cf. [[ἀστράγαλος]]. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=(ἀστᾰκός) -οῦ, ὁ<br /><br /><b class="num">• Alolema(s):</b> ὀστακός Ath.105b, Eun.<i>Hist</i>.55<br /><b class="num">I</b> zool.<br /><b class="num">1</b> [[bogavante]], [[Hommarus gammarus]] o [[langosta]], [[Palinurus vulgaris]] Hp.<i>Epid</i>.7.82, Philyll.12, Epich.21, 100, descrito en Arist.<i>HA</i> 526<sup>a</sup>11, cf. 525<sup>b</sup>11, 549<sup>b</sup>14, <i>PA</i> 683<sup>b</sup>27, Matro <i>SHell</i>.534.66, Archestr.<i>SHell</i>.155.1, Thphr.<i>Fr</i>.177, Gal.6.735, Poll.6.47, Opp.<i>H</i>.1.261, <i>C</i>.2.392, Orib.2.54.1.<br /><b class="num">2</b> ὁ ἐν ποταμοῖς ἀ. cangrejo de río</i>, Astacus fluuiatilis</i> Arist.<i>HA</i> 530<sup>a</sup>28.<br /><b class="num">II</b> [[concavidad de la oreja]] Poll.2.85.<br /><br /><b class="num">• Etimología:</b> Puede tratarse de una asimilación del át. ὀσταχός o bien de un grado ø *<i>°H3st</i>- de la raíz *<i>H3est</i>- ‘hueso’ c. un alarg. gutural, como ὄστρακον; cf. ὀστέον, ai. <i>asthi</i>, het. <i>ḫastai</i>. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:18, 21 August 2017
English (LSJ)
ὁ,
A the smooth lobster, Philyll.13, Arist.HA526a11, 549b14, Matro Conv.66, Archestr.Fr.24.1; ὁ ἐν τοῖς ποταμοῖς ἀ. the river cray-fish, Arist.HA530a28. II hollow of the ear, Poll.2.85. (By assimilation from ὀστακός, the Att. form acc. to Ath.3.105b.)
German (Pape)
[Seite 374] ὁ, eine Krebsart, Arist. H. A. 4, 2; Matron bei Ath. IV, 136 a.
Greek (Liddell-Scott)
ἀστακός: ὁ, ὁ κοινῶς λεγόμενος, «’στακός», Λατ. gammarus ἢ cammarus, Ἀθήν. 86Ε (Φιλύλλιος ἐν «Πόλεσι» 1), Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 4. 2., 5. 17, 8· γράφεται δὲ καὶ ὀστακός, Ἀριστομένης ἐν «Γόησιν» 2· ὁ ἐν τοῖς ποταμοῖς ἀστακός, ἡ «καραβίδα», Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 4. 4, 35· ἴδε Sturz Μακεδ. Διάλ. σ. 70. ΙΙ. τὸ κοῖλον τοῦ ὠτός, Πολυδ. Β΄, 85.
French (Bailly abrégé)
οῦ (ὁ) :
homard, poisson.
Étymologie: DELG cf. ἀστράγαλος.
Spanish (DGE)
(ἀστᾰκός) -οῦ, ὁ
• Alolema(s): ὀστακός Ath.105b, Eun.Hist.55
I zool.
1 bogavante, Hommarus gammarus o langosta, Palinurus vulgaris Hp.Epid.7.82, Philyll.12, Epich.21, 100, descrito en Arist.HA 526a11, cf. 525b11, 549b14, PA 683b27, Matro SHell.534.66, Archestr.SHell.155.1, Thphr.Fr.177, Gal.6.735, Poll.6.47, Opp.H.1.261, C.2.392, Orib.2.54.1.
2 ὁ ἐν ποταμοῖς ἀ. cangrejo de río, Astacus fluuiatilis Arist.HA 530a28.
II concavidad de la oreja Poll.2.85.
• Etimología: Puede tratarse de una asimilación del át. ὀσταχός o bien de un grado ø *°H3st- de la raíz *H3est- ‘hueso’ c. un alarg. gutural, como ὄστρακον; cf. ὀστέον, ai. asthi, het. ḫastai.
