ἀπαραχώρητος

English (LSJ)

ον,

   A not giving ground, staunch, Plb.1.61.3. Adv. -τως, διακεῖσθαι περί τινος Id.5.106.5.    2 refusing to retire, unyielding, τὸ ἀ. τῆς ἐξουσίας D.H.10.19; φιλαρχία ἀ. 10.54, cf. Plu. 2.10a.    II Pass., not permitted, Sch.Opp.H.5.416.

German (Pape)

[Seite 280] nicht ausweichend, standhaft, Pol. 1, 61 u. Sp.; ἀπαραχωρήτως διακεῖσθαι περὶ τῶν πρωτείων, Niemand weichen wollen, Pol. 5, 106; unnachgiebig, Plut. ed. lib. 14.