Ἀλκίνοος
From LSJ
τῶν λεγομένων τά μέν κατά συμπλοκήν λέγεται, τά δέ ἄνευ συμπλοκῆς → forms of speech are either simple or composite (Aristotle, Categoriae 1a16-17)
French (Bailly abrégé)
όου (ὁ) :
att. ους, οῦ;
Alcinoos, roi des Phéaciens.
Étymologie: ἀλκή, νόος.
English (Autenrieth)
king of the Phaeacians in Scheria, a grandson of Poseidon, Od. 7.61 ff.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ
• Alolema(s): contr. -νους
• Prosodia: [-ῐ-]
• Morfología: [gen. Ἀλκινόοιο Od.6.213]
Alcínoo
1 mit., rey de los feacios Od.6.12, l.c., A.R.4.995, Pl.R.614b.
2 mit., hijo de Hipocoonte en Esparta, Apollod.3.10.5.
3 arcadio, Paus.6.9.2.
4 eleo, Paus.6.1.4.
Russian (Dvoretsky)
Ἀλκίνοος: стяж. Ἀλκίνους ὁ Алкиной (царь феаков) Hom.: Ἀλκινου ἀπόλογος погов. Plat., Arst. рассказ Алкиноя, т. е. нескончаемый.
