ὀκριάω
τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
German (Pape)
[Seite 316] rauh, scharf machen, nur pass.; übertr., vom Zorn, πανθυμαδὸν ὀκριόωντο Od. 18, 33, in vollem Zorne wurden sie gegen einander aufgebracht, VLL. erkl. ἐτραχύνοντο, ὠργίζοντο; Lycophr. 545 hat danach gebildet ὠκριωμένος, aufgebracht, wie von ὀκριόω.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
exciter, irriter ; Pass. ὀκριάομαι, ὀκριῶμαι (impf. épq. 3ᵉ pl. ὀκριάωντο) être irrité, exaspéré.
Étymologie: ὄκρις.
English (Autenrieth)
(ὄκρις, ἄκρος): only pass. ipf. ὀκριόωντο, met., were becoming incensed, furious, Od. 18.33†.
Russian (Dvoretsky)
ὀκριάω: досл. заострять, перен. возбуждать, раздражать: ὀκριόωντο πανθυμαδόν Hom. они злобно бранились.
