αμέθυστος

Greek Monolingual

(I)
-η, -ο (Α ἀμέθυστος, -ον] μεθύω
αυτός που δεν μέθυσε, δεν είναι μεθυσμένος, ξεμέθυστος
νεοελλ.
αυτός που αντιδρά στο πιοτό, που δεν μπορεί να μεθύσει
αρχ.
1. (το θηλ. η το ουδ. ως ουσ.) ἡ ἀμέθυστος και το ἀμέθυστον
φάρμακο κατά της μέθης
2. ἀμέθυστος, η
βλ. ἀμέθυστος, ο (Ορυκτ.).
(II)
ο (Ορυκτ.)
ημιπολύτιμη ποικιλία του χαλαζία (SiO₂) με χρώμα μωβ έως βιολετί, η οποία χρησιμοποιείται ως κόσμημα ή ως διακοσμητικό υλικό.
[ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ < επίθ. ἀμέθυστος, με χρήση ουσ. Η λ. πέρασε και στην ξεν. επιστημον. ορολογία, πρβλ. αγγλ. amethyst].