ἀϋτή

English (LSJ)

[ῡ], ἡ, (αὔω B)

   A cry, shout, esp. battle-shout, war-cry, ἀϋτὴ δ' οὐρανὸν ἷκεν Il.2.153; ἀϋτή τε πτόλεμός τε 6.328; κίνδυνος ὀξείας ἀϋτᾶς Pi.N.9.35: generally, γλώσσης ἀϋτὴν Φωκίδος A.Ch.564; of the blast of the trumpet, Id.Pers.395; of the creaking of the axle, Parm.1.6. (ἀϝῡτά IG9(1).868 (Corc.).)

German (Pape)

[Seite 396] ἡ, das Geschrei, der Ruf, bes. das Schlachtgeschrei, dah. ἀυτή τε πτόλεμός τε, ll. 6, 328; die Schlacht selbst, 11, 802 Od. 11, 3834 wie Achill πύργος ἀϋτῆς heißt, Theocr. 22, 220; der Trompete, Aesch. Pers. 387; ὀξεῖα Pind. N. 9, 35. – Falsche Lesart ἀυτή Iliad. 16, 634 ὥς τε δρυτόμων ἀνδρῶν ὀρυμαγδὸς ὀρώρει οὔρεος ἐν βήσσῃς· ἕκαθεν δέ τε γίγνετ' ἀκουή, Scholl. Didym. ἀκουή: Ἀριστοφάνης ἀυτή.