ὀφιοβόρος
From LSJ
Βλάπτει τὸν ἄνδρα θυμὸς εἰς ὀργὴν πεσών → Nociva res est animus irae traditus → Es schadet, wenn des Mannes Sinn dem Zorn verfällt
English (LSJ)
ον, A serpent-eating, Orac. ap. Plu.2.406e.
German (Pape)
[Seite 426] Schlangen fressend, so nannte die Pythia die Spartaner, Plut. de Pyth. orac. 24.
Greek (Liddell-Scott)
ὀφιοβόρος: -ον, ὁ βιβρώσκων ὄφεις, Χρησμ. παρὰ Πλουτ. 2. 406F.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui dévore des serpents.
Étymologie: ὄφις, βιβρώσκω.
Greek Monolingual
ὀφιοβόρος, -ον (Α)
αυτός που τρώγει φίδια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄφις, -ιος + -βόρος (< βορά), πρβλ. αιμο-βόρος].
Russian (Dvoretsky)
ὀφιοβόρος: пожирающий змею или змей (эпитет спартанцев на языке Пифии) Plut.
