ἀναπόλυτος

English (LSJ)

ον, A not able to get loose, sessile, Arist.HA599a15. Adv. -τως Gal.12.8.

German (Pape)

[Seite 203] nicht aufgelös't, unauflöslich, Arist. B. A. 8, 13.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναπόλῠτος: -ον, ὁ μὴ ἀπολελυμένος, ὁ μὴ δυνάμενος ν’ ἀπολυθῇ, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 8. 13. 15. ― Ἐπίρρ. -τως Γαλην. τόμ. 13, σ. 183.

Spanish (DGE)

-ον
1 que no puede separarse, fijo de unos moluscos que viven adheridos a la roca, Arist.HA 599^a15.
2 adv. -ως fija, tenazmente τοῖς ὠσὶν ἐμπλάττεται ἀναπολύτως se adhiere fijamente a los oídos Gal.12.8.

Russian (Dvoretsky)

ἀναπόλῠτος: нерастворимый Arst.