χειροτόνος
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
German (Pape)
[Seite 1347] die Hände ausstreckend, mit ausgestreckten Händen wählend, Sp.; – auch mit ausgestreckten Händen flehend, Aesch. κλύετε πανδίκους χειροτόνους λιτάς, Spt. 156.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui se fait ou qu'on offre les mains tendues.
Étymologie: χείρ, τείνω.
Russian (Dvoretsky)
χειροτόνος: простирающий (воздевающий) руки (λιταί Aesch.).
